[เถรี]

(หลังจากพระอาจารย์นั่งฟังเสียงตามสายหลวงพ่อวัดท่าซุงจนจบ) สมัยก่อนที่อาตมาฟังเสียงหลวงพ่อวัดท่าซุง ยังเป็นเทป ยังไม่มีซีดี ไม่มีดีวีดี ไม่เอ็มวี สารพัดดียังไม่มี อาตมาฟังจนยืดมานับม้วนไม่ถ้วน พอฟังต่อเนื่องไปเรื่อยก็ยืด ฟังไม่รู้เรื่อง ก็อาศัยยัดเข้าตู้เย็นเทปก็หายยืด เอามาฟังใหม่ แต่ก็ได้ไม่กี่ครั้งก็ยืดใหม่ กระทั่งไม่ไหวแล้วก็ควักกระเป๋าไปซื้อม้วนใหม่ จนกระทั่งทุกวันนี้บางทีพระท่านก็สงสัยว่า ทำไมอาจารย์นั่งฟังไป ๆ รู้ว่าจะจบตรงไหน ? ต้องบอกว่าฟังมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ฟังจนแทบจะท่องได้แล้วว่าแต่ละตอนหลวงพ่อท่านเทศน์ว่าอะไร

การฟังในลักษณะนั้นก็เกิดผลกับตนเองหลายอย่าง อย่างแรกก็คือว่า เป็นการซักซ้อมการทรงสมาธิแบบตั้งเวลาได้ ถ้ากำลังใจของเรารู้สึกว่ายังมีเสียงธรรมอยู่ ก็จะไม่คลายออกมา พอฟังบ่อย ๆ เข้า ท้ายสุดก็สามารถจำกำหนดได้ว่า ระยะเวลายาวสั้นแค่ไหน อย่างต่อไปก็คือ เมื่อฟังแล้วพยายามไตร่ตรอง เงี่ยหูฟังเพื่อพิจารณาในเนื้อความนั้น หลายครั้งรู้ว่าตัวเองหลับไปแล้ว แต่หูยังได้ยินเสียงเป็นปกติ จึงทำให้เข้าใจว่า ในเรื่องของสภาพจิตกับประสาทร่างกายนั้น จริง ๆ แล้วเป็นคนละส่วนกัน

แล้วยังมีสิ่งที่นอกเหนือประสาทร่างกายอีก ก็คือบางทีฟังไปนาน ๆ รู้สึกว่าได้เวลาจบแล้ว เพราะตั้งเวลาได้แน่นอน แต่ทำไมยังไม่จบ ? ก็ตั้งใจฟังไปเรื่อย ๆ “เอ..ชักจะนานเกินเหตุแล้วนะ” เมื่อรู้สึกว่าชักจะนานเกินเหตุ ก็ขอลืมตาดูนาฬิกาเสียหน่อยว่ากี่นาทีแล้ว เพราะปกติเทปของหลวงพ่อวัดท่าซุงจะไม่เกิน ๓๐ นาที พอลืมตาขึ้นมาเกือบชั่วโมงแล้ว ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา เสียงเทปก็หายวับไปเลย เพราะว่าเทปจริง ๆ ดีดขึ้นไปตั้งนานแล้ว แล้วเราได้ยินอะไรล่ะ ? เนื้อหาต่อเนื่องกันไม่มีขาดตอนเลย ก็เท่ากับว่าถ้าตั้งใจทำจริง ๆ อาจจะได้รับการสงเคราะห์พิเศษ ฟังได้มากกว่าเนื้อหาที่มีอยู่ในเทปอีกด้วย