[เถรี]

ย้อนกลับมาตรงที่ว่า เราอาศัยหลักธรรมเป็นเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ สังเกตชัด ๆ ก็ตอนทำวัตร หลายท่านพอถึงเวลาอารมณ์ใจทรงตัวก็เงียบ บางทีมือก็ร่วงแปะ สมาธิทรงตัวไปแล้ว บังคับร่างกายไม่ได้ โยมอาจจะคิดว่าที่นี่แปลก นั่งสมาธิแล้วมาสวดมนต์ สมาธิที่นั่งก็พังหมดสิ ใช่..สำหรับท่านที่ทำไม่เป็นก็พังหมด แต่อาตมาย้ำอยู่เสมอว่า ก่อนที่จะเคลื่อนไหว ให้กำหนดสมาธิให้แนบแน่นก่อน แล้วค่อยขยับเคลื่อนไหว ถ้าอย่างนั้นสมาธิจะทรงตัวอยู่ได้ เวลาเราสวดมนต์ ก็เอาใจจดจ่อแน่วแน่อยู่กับสมาธิด้วย พร้อมกับสวดมนต์ไปด้วย ถ้าอย่างนั้นจะเป็นการซักซ้อมการเข้าฌานแบบใช้งานจริง ไม่ใช่ฌานแบบเป็นสมาธิ นั่งเป็นหัวหลักหัวตอไปเลย

แต่ปรากฏว่าทำมาหลายปี น้อยคนที่จะได้ประโยชน์ตรงจุดนี้ ส่วนใหญ่แล้วกลายเป็นว่า พอทำวัตรสมาธิก็หลุดหมด ไม่เป็นไร..รู้ตัววันสุดท้าย พรุ่งนี้ยังมีทำวัตรเช้าอีก พรุ่งนี้ลองใหม่อีกที ว่าจะได้ประโยชน์แค่ไหน