[สิ่งที่ไม่มี]

เราจะเอาธรรมะบริสุทธิ์โดยส่วนเดียว บุคคลที่รับได้มีน้อยเต็มที การสงเคราะห์คนก็ต้องดูเขาด้วย คนที่ไม่ต้องการเลยก็มี ที่ไม่ต้องการเลย ถึงเวลาให้ไปแล้วก็ส่งคืนมา จริง ๆ แล้วจะว่าดีก็ดีแค่นั้น การมั่นใจในตัวเองนั้นดี การสละออกนั้นดี แต่เหมือนกับเดินไปอยู่กลางดงที่เขาตีรันฟันแทงกัน ไม่มีเกราะป้องกันตัว ถึงเวลาส่งเกราะให้ก็ถอดคืน ผมไม่จำเป็นต้องใช้หรอก แบบนั้นก็มีสิทธิ์เดี้ยง..!

แต่ขณะเดียวกันคนที่ฉลาดมีปัญญา อย่างไรเขาก็มีเอาไว้ อาราธนาเอาไว้ทุกวัน ถึงเวลามีอะไร ถ้าหนักก็เป็นเบา ถ้าเบาก็เป็นหาย อย่างน้อยก็ช่วยบรรเทากฎของกรรมไปได้ช่วงหนึ่ง ก็เลือกเอาว่าคุณจะเอาแบบไหน?

ไม่ประมาทให้ถึงพร้อมอย่างพระพุทธเจ้าท่านว่า หรือว่าจะประมาทด้วยความมั่นใจตัวเองเกินไปดี ? เท่าที่เจอมา ส่วนใหญ่คนประเภทนั้น ดีแต่ตำหนิคนอื่นเขา ตัวเองไม่ค่อยได้ทำหรอก ไปเที่ยวมองหาจุดอ่อนแล้วก็มาว่า บางอย่างรู้ไม่จริงก็เอามาว่าไปเรื่อย


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๗