[เถรี]

ถ้าเราไม่นิยมการเกิดอีก ก็จำเป็นที่จะต้องละสังโยชน์ให้ขาด เพื่อจะได้ก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยเจ้า การที่เราก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยเจ้าเบื้องต้นคือพระโสดาบันนั้น จำเป็นต้องมีศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์บริบูรณ์ ต้องไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล

ต้องมีความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงล้ำก้ำเกินด้วยกาย วาจา ใจทั้งต่อหน้าและลับหลัง และรู้ตัวอยู่เสมอว่าจะต้องตาย ถ้าหากว่าตายแล้วเราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

เมื่อเป็นดังนี้จะเห็นได้ว่า ความตายไม่ใช่ของน่ากลัว ซ้ำยังเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องระลึกถึง เพื่อที่จะได้ไม่ประมาทในการสั่งสมความดี ที่จะได้ก้าวล่วงหลุดพ้นไปสู่พระนิพพาน แล้วเรายังต้องมีศีลเป็นปกติ ไม่ว่าจะเป็นศีลในลักษณะของมนุสสธรรม ศีลในลักษณะของเทวธรรม หรือว่าศีลอันเป็นบาทฐานของพระอริยเจ้า

การที่เราจะมีศีลทรงตัวได้ ก็ต้องมีสมาธิเป็นเครื่องหักห้ามใจตนเองไม่ให้ละเมิดศีล ถ้ากำลังสมาธิของเราไม่พอ เราก็ยังละเมิดศีลอยู่เป็นปกติ ถ้ากำลังสมาธิของเราเพียงพอ ก็สามารถที่จะหักห้ามใจตนเอง ไม่ให้กาย วาจา ไปก่อในสิ่งที่ละเมิดศีลจนเกิดเป็นโทษขึ้นมา