[สายท่าขนุน]

เสน่จันทร์
(ควรเป็น เสน่ห์จันทร์ หรือ เสน่ห์จันทน์)

หมายเหตุ :
เสน่ห์
(๑) [สะเหฺน่] น. ลักษณะที่ชวนให้รัก เช่น เธอเป็นคนมีเสน่ห์
(๒) น. วิธีการทางไสยศาสตร์ที่ทำให้คนอื่นรัก เช่น เขาถูกเสน่ห์.
ลูกคำของ "เสน่ห์" คือ เสน่ห์ปลายจวัก

จันทร-, จันทร์
(๑) [จันทฺระ-] ในกลอนบางทีอ่านเป็น [จันทอน, จัน] น. ดวงเดือน, เรียกเทวดาองค์หนึ่งในนิยายว่า พระจันทร์, ในตำราโหราศาสตร์เป็นชื่อดาวพระเคราะห์ที่ ๒ (ส.).
(๒) ชื่อวันที่ ๒ ของสัปดาห์. (ส.).
ลูกคำของ "จันทร-, จันทร์" คือ จันทรกลา จันทรกานต์ จันทรคติ จันทรคราส จันทรพิมพ์ จันทรภิม จันทรมณฑล จันทรวงศ์ จันทรวาร จันทรุปราคา จันทรเศขร

เสน่ห์จันทร์ขาว
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Homalomena lindenii (Rodigas) Ridl. ในวงศ์ Araceae, ว่านเสน่ห์จันทร์ขาว ก็เรียก.

เสน่ห์จันทร์แดง
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Homalomena rubescens (Roxb). Kunth ในวงศ์ Araceae เหง้ามีกลิ่นหอมใช้ทำยาได้, ว่านเสน่ห์จันทร์แดง ก็เรียก.

จันทน์
น. ชื่อพรรณไม้บางชนิดที่มีเนื้อไม้ ดอก หรือผลหอม ใช้ทำยาและปรุงเครื่องหอม. (ป., ส.).
ลูกคำของ "จันทน์" คือ จันทนา จันทน์กะพ้อ จันทน์ขาว จันทน์ชะมด จันทน์ผา จันทน์หอม จันทน์เทศ จันทน์แดง

จันทน์แดง
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Dracaena loureiroi Gagnep. ในวงศ์ Dracaenaceae ขึ้นตามเขาหินปูน เนื้อไม้ที่สารลงมีสีแดง, จันทน์ผา ก็เรียก.
แม่คำของ "จันทน์แดง" คือ จันทน์