[เถรี]

ให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๐ เรื่องที่จะกล่าวถึงในวันนี้ก็คือ การปฏิบัติธรรมของพวกเรา ส่วนหนึ่งสามารถรักษากำลังใจได้ในขณะที่ปฏิบัติอยู่ แต่พอขยับไปทำหน้าที่การงานอื่น ๆ ก็ไม่สามารถที่จะรักษากำลังใจให้ทรงตัวไว้ได้ เมื่อสมาธิเคลื่อนคลายออกมา ก็มักจะโดน รัก โลภ โกรธ หลง ทำอันตรายได้ทุกครั้ง

สำหรับปัญหานี้ความจริงแก้ไขได้ง่ายมาก คือ เราต้องเพิ่มสติและสมาธิของเราให้มากขึ้น คำว่า "มากขึ้น" ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่า ต้องได้สติสมาธิที่เป็นฌานสมาบัติระดับสูง ๆ แต่คำว่ามากขึ้น ก็คือ ให้เรามีสติระลึกรู้อยู่ในทุกอิริยาบถ ไม่ว่าจะเป็น ยืน เดิน นอน นั่ง กระทำการใด ๆ ก็ตาม เมื่อถึงเวลาก่อนที่จะขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว เราต้องตั้งสติให้มั่นคงเสียก่อนแล้วค่อยขยับ สมาธิจะได้ไม่เคลื่อนไม่คลายไปไหน

ไม่ว่าจะทำหน้าที่การงานใด ๆ ให้เอาสติเข้าไปจับอยู่กับอาการเฉพาะหน้านั้น ๆ เช่น กวาดบ้าน ถูบ้าน ไม้กวาดไปทางด้านไหน ซ้ายหรือขวา แรงหรือเบา ยาวหรือสั้น ไม้ถูไปทางด้านไหน แรงหรือเบา ยาวหรือสั้น ให้กำหนดสติรู้อยู่ ไม่ว่าจะหุงข้าว ทำกับข้าว ซักผ้าก็เหมือนกัน สิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามากระทบหรือที่เราไปกระทำ ต้องมีสติรู้เท่าทัน โดยการประคับประคองรักษาอารมณ์สมาธิของเราเอาไว้เฉพาะหน้า