พระภิกษุหนุ่มองค์หนึ่ง บวชเรียนธุดงค์กรรมฐานได้หลายพรรษาแล้ว เกิดร้อนผ้าเหลืองก็มีความปรารถนาอยากจะสึกมากเพราะต้องการที่จะไปแต่งงาน ก็มากราบลาหลวงปู่เพื่อขอพร บอกหลวงปู่ครับผมจะสึก หลวงปู่ก็ถามเหตุผล ภิกษุหนุ่มผู้นั้นก็อ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา ตอนหนึ่งหลวงปู่ก็ให้โอวาทว่า
“สึกทำไม? พระเณรสึกทำไม?
เปลืองข้าววัดแล้วยังจะเปลืองข้าวพ่อแม่อีก
อีโธ่! นึกว่าจะไปช่วยทำงาน
กลับไปช่วยให้เสียเงินเสียทองอีก
พวกโกหกตัวเองนี่
โกหกพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ด้วย
เพราะฉะนั้น อย่าหัดโกหกเลย
ถ้าไม่รู้ว่าบวชเพื่ออะไรแล้ว จะบวชทำไม?
บวชโง่ ๆ งั่ง ๆ บวชทำไมละ! เกะกะบ้านเมืองเขา
บวชแล้วต้องฉลาดซี่”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 30-05-2009 เมื่อ 04:56
|