[เถรี]

ถาม : ทุกวันนี้จับลมทั้งวันค่ะ เวลาที่จิตมันนิ่ง ๆ ตรงหน้าผากมันจะหนักค่ะ แล้วจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ บางทีแบบจะระเบิดเลยถ้าไม่หยุดค่ะ
ตอบ : อย่าไปใส่ใจ ก็ให้มันระเบิดตายไปเลย

ถาม : ไม่ผิดอะไรใช่ไหมคะ?
ตอบ : ไม่มีอะไรผิดจ้ะ สมาธิมันเริ่มทรงตัวมากขึ้น ถ้ามากเข้า ๆ จะเหมือนกลายเป็นหินไปทั้งตัว นี่ของเรานี่แค่เป็นบางส่วน

ถาม : แล้วจับลมกับรู้อิริยาบถนี่แทนกันได้เลยหรือเปล่าคะ?
ตอบ : สามารถทำควบกันได้ ถ้าหากว่าเอาแต่รู้อิริยาบถอย่างเดียว สมาธิมันเบาเกินไป จะเผลอหลุดได้ง่าย ทำเรื่องลมให้คล่องแล้วไปเอาอิริยาบถทีหลัง

ถาม : ทุกวันนี้เวลาตอนเช้ากิเลสมันจะงอกงามมากเลยค่ะ เหมือนกับตื่นเช้าแล้วก็ต้องมานับหนึ่งใหม่ทุกเช้าอย่างนี้
ตอบ : ก็เพราะว่าสติมันไม่ต่อเนื่อง มันงอกตั้งแต่ตอนหลับ พยายามทำ ทำอย่างไรให้หลับแล้วรู้ตัว จะได้ทันกิเลส

ถาม : แล้วต้องทำอย่างไรคะ?
ตอบ : เพิ่มสติขึ้นไปเรื่อย ๆ

ถาม : แล้วถ้ามีสติตลอดเวลาทั้งหลับและตื่นนี่ คนธรรมดาที่ไม่ใช่พระอริยเจ้าเขาทำได้ด้วยหรือคะ?
ตอบ : ได้ แค่ปฐมฌานละเอียดแค่นั้น

ถาม : หนูเคยภาวนาแล้วหลุดออกไปค่ะ แต่ทีนี้ภาพที่เห็นตอนหลุดออกไปกับตอนที่เป็นจริงนี่มันมีความแตกต่างกันเยอะมากเลยค่ะ แต่ก็มีบางจุดที่ทำให้รู้ว่าเป็นที่เดียวกัน ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นคะ?
ตอบ : ที่หลุดไปมันละเอียดกว่า

ถาม : แสดงว่าของจริงคือตอนที่หลุดออกไปหรือคะ?
ตอบ : ไม่แน่ ขึ้นอยู่กับความหยาบละเอียดของจิตตอนนั้น ต้องบอกว่าเป็นแค่ตอนนั้น