“ท่านอาจารย์บูรพาเป็นลูกศิษย์พระอุปัชฌาย์เดียวกัน คำว่าพระอุปัชฌาย์เดียวกันก็คือว่า อาตมาเองเคยไปญัตติใหม่รอบหนึ่ง ตอนช่วงที่มีเหตุที่ท่านชาติชายโดนมาลาเรียกินจนเพี้ยน ขอให้อาตมาลดศีลลงไปเป็นเณร นุ่งขาวห่มขาวปฏิบัติธรรม เพื่อเอาใจท่านไม่ให้อาการกำเริบมาก อาตมาจึงยอมทำตาม
พอไปเล่าถวายให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระเทพเมธากร ซึ่งตอนนั้นท่านเป็นพระราชธรรมโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านก็บอกว่า “ไปห่มเหลืองได้เลย” อาตมากราบเรียนว่า “คนเขาเห็นผมอยู่ในชุดนี้หลายคน อย่าให้เขาสงสัยดีกว่าครับ กราบรบกวนหลวงพ่อทำพิธีบวชให้หน่อยครับ” หลวงพ่อท่านก็เลยเมตตาเป็นพระอุปัชฌาย์ให้ มีท่าน ดร.พระครูวิวิธกาญจนคุณ ตอนที่ยังเป็นพระมหาสมพร สุภาจาโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ มีท่านพระครูธรรมธรเสนาะ ธัมมธีโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์
คราวนั้นทั้งสองท่านได้รับการเรียกตัวกระทันหัน ไม่ได้ซักซ้อมเอาไว้ และฉายาของอาตมาก็ยาวมากคือ สุธมฺมปญฺโญ ท่านก็เลยสวดผิดสวดถูก อาตมาก็ต้องคอยกระซิบบอก ยิ่งบอกท่านก็ยิ่งสั่น กลายเป็นว่านาครู้มากกว่าคู่สวด พอบวชเสร็จหลวงพ่อจังหวัดฯ ท่านก็บอกว่า “เอาละ..เรียบร้อยแล้ว ให้ใช้อายุพรรษาเท่าเดิม” ก็เลยกลายเป็นลูกศิษย์พระอุปัชฌาย์อาจารย์เดียวกัน”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-08-2020 เมื่อ 21:05
|