[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ไม่ว่าจะเป็นหลวงพ่อวัดท่าซุงก็ดี หรือที่กำลังเกิดกับอาตมาในปัจจุบันก็ดี จะมีลูกศิษย์ประเภทหนึ่งที่แสนรู้ ถึงเวลาก็จะเอาคำพูดของท่าน หรือคำพูดอาตมาไปขยายความจนเกินจริง

เรื่องที่พระท่านพูด จะพอเหมาะพอสมกับเหตุการณ์ตอนนั้นอยู่แล้ว สิ่งที่รู้ให้รู้ด้วยใจ อย่าเสือกทะลึ่งไปอวดดีว่ากูรู้มากกว่าคนอื่นเขา แล้วไปขยายความ เพราะบางเรื่องจะพาให้คนอื่นเดือดร้อนอีกมาก แต่ส่วนใหญ่แล้วก็อวดดีกันทั้งนั้น คิดว่ากูรู้และเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด แล้วพยายามที่จะไปขยายความ นอกจากจะเกิดโทษแก่ตัวเองแล้ว อาจจะเกิดโทษแก่ผู้อื่นด้วย โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ศรัทธา แทนที่จะดึงเขาให้ศรัทธาเลื่อมใสในพระศาสนา กลายเป็นผลักเขาให้ห่างไกลจนหมดโอกาสไปเลยก็มี เพราะไปต่อปีกต่อหางจนกลายเป็นเรื่องวิลิศมาหราที่คนทั่วไปยอมรับไม่ได้

ฉะนั้น...ใครที่ทำอยู่ในปัจจุบันนี้ ขอให้เลิกความประพฤตินี้เสีย ถ้าเป็นไปได้ก็กราบขอขมาพระรัตนตรัยให้หนัก ๆ เพราะสิ่งท่านทำก่อให้เกิดโทษทั้งแก่ตัวเองและคนอื่น

เรื่องพวกนี้จริง ๆ ถ้าเป็นคนมีปัญญารู้จักยั้งคิด ก็จะไม่ไปต่อเติมเสริมแต่งในสิ่งที่ครูบาอาจารย์กล่าวเอาไว้ให้มากเกินเหตุ อย่างที่เมื่อครู่บอกว่า ถ้าหากเป็นลูกศิษย์ของอาตมาจะต้องได้กรรมฐาน ๔๐ ถามว่าโคตรแม่...เอาความคิดนี้มาจากไหน...! ถ้าเราไม่ได้มีหน้าที่ไปสอนคนอื่นเขา ก็ไม่จำเป็นต้องรู้ให้ครบ รู้จริงเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอจะใช้งานแล้ว หวังว่าคงไม่ต้องตักเตือนกันอีก เพราะถึงเวลาอาตมาก็อุเบกขา อยากจะลงก็ปล่อยให้ลงไป...!

สิ่งที่พระพูด ส่วนใหญ่แล้ว คือ เหมาะสมกับเวลาและสถานที่นั้น ๆ ตลอดจนตัวบุคคล บางทีสิ่งที่ท่านพูดเหมาะกับคนหนึ่ง แต่ก็อาจจะไม่เหมาะกับอีกคนหนึ่ง เหมือนกับให้อาหารรสที่ถูกปากของเรา เรากินแล้วชอบใจ แต่ถ้าเราไปเที่ยวยัดเยียดให้คนอื่น เขาอาจจะไม่กินก็ได้ เราชอบแกงเผ็ด ชอบผัดกระเพราไข่ดาว แล้วคนอื่นชอบต้มจืด ไปยัดเยียดให้เขากินอาหารแบบเรา ลองคิดดูว่าเขาจะกินไหม ?"