[เถรี]

ขอให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๐ ส่วนที่อยากจะเตือนพวกเราในวันนี้ก็คือว่า ส่วนใหญ่แล้วพวกเรามีข้อบกพร่องใหญ่ก็คือ ไม่สามารถที่จะใช้ปัญญาในการพิจารณาตัดกิเลส เพราะว่าส่วนใหญ่จะถนัดในส่วนของสมถกรรมฐาน คือภาวนาดูลมหายใจเข้าออกจนกระทั่งใจสงบ ซึ่งส่วนใหญ่ก็ยินดีและติดอยู่ในความสงบนั้น ไม่คิดที่จะทำอย่างอื่นต่อ

อีกส่วนหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะพินิจพิจารณาอย่างไร เพราะว่าเมื่อเข้าสมาธิ โดยเฉพาะถ้าเป็นอัปปนาสมาธิแล้ว จะมีความสุขเยือกเย็น ทำให้เพลิดเพลิน ไม่อยากจะคลายออกมา ในเมื่อไม่มีความคล่องตัวในการเข้าออกจากสมาธิ ทำให้ไม่สามารถที่จะใช้ความคิดพินิจพิจารณาได้ เพราะว่าสภาพจิตปักแน่นอยู่กับสมาธิเบื้องหน้า

ในเมื่อเป็นเช่นนี้เราก็จะมีกำลังเพียงอย่างเดียว เปรียบเสมือนกับบุคคลจะตัดต้นไม้สักต้นหนึ่ง ถ้ามีแต่กำลัง ก็ไม่สามารถที่จะตัดต้นไม้นั้นได้ จำเป็นจะต้องมีอาวุธหรือวิปัสสนาญาณมาช่วย จึงจะสามารถขัดเกลาตัดกิเลสต่าง ๆ ลงไปได้ ในส่วนทั้งหลายเหล่านี้ พวกเราจึงต้องฝึกหัดให้เคยชิน กับการที่เมื่อเข้าสมาธิจนกำลังระดับสูงสุดที่เราทำได้แล้ว ก็ให้คลายสมาธิออกมาเพื่อพิจารณาวิปัสสนาญาณ