[ลัก...ยิ้ม]

หลวงพ่อช่วยชีวิต

คำว่าหลวงพ่อในที่นี้หมายถึงหลวงพ่อริม รัตนมุนี กลางพุทธศักราช ๒๕๑๘ ข้าพเจ้าไปหาหลวงพ่อเพื่อบอกกล่าวอำลา เนื่องจากข้าพเจ้าขอย้ายตัวเองไปรับราชการที่จังหวัดชุมพร เพื่ออยู่ใกล้แม่ที่จังหวัดสุราษฏร์ธานี เนื่องจากช่วงนั้นทางกรมพลศึกษามีแผนเปิดวิทยาลัยพลศึกษาที่จังหวัดชุมพร จึงสมัครไปบุกเบิกเปิดวิทยาลัยพลศึกษาชุมพร เพราะเคยไปบุกเบิกที่จังหวัดมหาสารคามมาแล้ว ทางกรมพลศึกษากำลังหาคนจึงไม่ขัดข้อง

เมื่อกราบหลวงพ่อแล้วก็ได้บอกจุดประสงค์กับหลวงพ่อ ท่านไม่พูดว่าอะไร นั่งหลับตาอยู่พักหนึ่งประมาณ ๓๐ วินาที บอกข้าพเจ้าว่า "ไม่ได้ไปอยู่ที่นั่นหรอก จะไปอยู่แถวภาคกลาง จังหวัดอ่างทอง" น่าแปลกกับคำบอกของหลวงพ่อ เพราะเป็นไปไม่ได้ จังหวัดอ่างทองไม่มีหน่วยงานของกรมพลศึกษา ท่านบอกว่า "มี..คอยดูสิ" ข้าพเจ้าบอกว่า "ไม่เชื่อ..จะไปอยู่จังหวัดชุมพร ได้บอกกล่าวท่านอธิบดีกรมพลศึกษาไปแล้ว ท่านไม่ขัดข้อง" หลวงพ่อบอก "ไม่เชื่อไม่ว่า แต่ในเดือนธันวาคม ให้มาอาบน้ำมนต์เสียก่อน ชะตาไม่ค่อยดี อย่าลืมนะ" ข้าพเจ้าบอกท่านว่า "อาบน้ำ ผมอาบเองก็ได้ อาบทุกวันอยู่แล้ว" ท่านจึงหัวเราะพูดว่า "เรื่องดื้อแล้วไม่มีใครเกิน อย่างไรก็ให้มาอาบเสีย"

บอกตรง ๆ ว่าข้าพเจ้าไม่เชื่อท่าน ทั้งที่ท่านได้เคยแสดงปาฏิหาริย์ให้เห็นหลายครั้ง มีศรัทธาเป็นทุนอยู่แล้ว แต่คำทำนายของท่าน ข้าพเจ้าไม่เชื่อ ตอนนั้นมองตามกระแสโลก และยังไม่ได้ลึกซึ้งในหลักธรรมหลักปฏิบัติ แม้จะปฏิบัติมาแต่เด็ก หลวงพ่อบอกว่า "นอนกับหลวงพ่อสักคืนนะ" แล้วท่านนั่งหลับตา ไม่พูดคุยอีกเลยจนมืด ท่านก็ทำวัตร สวดมนต์ตามปกติ เมื่อจะเข้านอน ท่านเรียกไปหา ลงอักขระให้แล้วบอกว่า "อย่าดื้อนะ..มาให้หลวงพ่ออาบน้ำมนต์ให้ จะได้ปลอดภัย" ตอนเช้ากินข้าวแล้วลากลับ

กลางเดือนธันวาคม ขณะที่ข้าพเจ้าเดินผ่านหน้าบ้านอาจารย์ท่านหนึ่ง ภริยาของอาจารย์ท่านนั้น เห็นข้าพเจ้าเดินผ่านหน้าบ้าน ไม่มีหัวอยู่บนบ่า เดินไปแต่ตัว จึงมาบอก แล้วขอร้องอย่าไปไหน ให้อยู่ภายในบ้านสัก ๗ วัน เมื่อได้ฟังก็ตกใจอยู่เหมือนกัน จากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่เล่าต่อ ๆ กันมา หากเห็นใครไม่มีหัว บุคคลนั้นจะตายภายใน ๗ วัน นอนคิดทั้งคืน ทั้งกลัวทั้งกล้าสลับกันไปมา ฟุ้งซ่าน ข่มตาหลับไม่ได้ คิดไม่ตกเพราะกลัวตาย แต่ก็ลืมที่หลวงพ่อสั่งให้ไปรดน้ำมนต์เสียสนิท