[เถรี]

ที่เล่าให้ฟังเพื่อที่จะย้อนกลับมาตรงที่ว่า มีเวลานอนแค่ ๓ ชั่วโมง แต่อาตมารู้ว่าจะต้องภาวนา เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาตี ๓ ก็ต้องตื่นขึ้นมาภาวนา ต้องสละเวลานอนมาเพื่อภาวนา ไม่อย่างนั้นแล้วอารมณ์ที่รักษาไว้ดี ๆ จะพังบรรลัยหมด ถ้ากิเลสกินใจเราได้ กว่าจะไล่ออกไปเป็นเรื่องยากเหลือเกิน ใครที่เคยรักษาอารมณ์ผ่องใสได้นาน ๆ แล้วอยู่ ๆ ขุ่นมัวไป เพราะ รัก โลภ โกรธ หลง จะรู้ว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายขนาดไหน เพราะฉะนั้น..อาตมาจะไม่ยอมเด็ดขาดที่จะให้กิเลสมาแย่งเอาความผ่องใสของใจไป มีวิธีเดียวก็คือ ต้องสละเวลานอนขึ้นมา ขัดถูทำความสะอาดใจให้ผ่องใสให้ได้

ปรากฏว่าเพื่อน ๆ ก็มีความสามารถ ฉันทะเหลือเฟือ อาตมาตื่นตี ๓ เขาตื่นด้วย อาตมานั่งกรรมฐาน เพื่อนก็คลานมารอบเตียง "หลวงพ่อขอเลข ๒ ตัว" คิดดูแล้วกันว่าฉันทะขนาดไหน เหนื่อยจนรากเลือดมาด้วยกัน แทนที่จะนอน ก็ไม่นอนหรอก ดันตื่นมากวนอาตมา สุดยอดมนุษย์จริง ๆ ถึงได้บอกว่า จริง ๆ แล้วพวกเรามาถึงระดับนี้แล้ว กำลังใจทุกส่วนของเราเหลือเฟือแล้วที่จะสร้างความดี เพียงแต่ว่าเราเปลี่ยนจุดหน่อย ให้เห็นความสำคัญของการทำความดี

ให้เห็นว่าเวลาของเราที่มีสำคัญ เพราะเวลาของเรามีแค่ชั่วลมหายใจเดียว หายใจเข้า...ถ้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออก...ถ้าไม่หายใจเข้าก็ตาย แล้วถ้าเราตายตอนที่ไม่มีความดีอยู่ในใจนั้น ลองว่าได้ลงอบายภูมิไป หนี้เก่าทั้งหมดมามะรุมมะตุ้ม เราต้องแย่แน่

พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ในกัปป์นี้ผ่านไปแล้วยังไม่แน่เลยว่าจะขึ้นมาได้ ในเมื่อเป็นอย่างนั้นเราจะนอนสบายดี หรือจะยอมลำบากลุกขึ้นมาภาวนาดี เพราะถ้าเรายอมลำบาก เราลำบากชาติเดียว เวลาความเป็นมนุษย์ไม่เกินร้อยปีตายแน่ เปรียบกับการเวียนตายเวียนเกิดนับกัปไม่ถ้วน ความทุกข์ยากลำบากแค่นี้ ทำไมเราจะทนลำบากไม่ได้ ?