[เถรี]

เมื่อเป็นเช่นนี้ การประคับประคองอารมณ์ใจของเราที่ทำได้ในขณะที่นั่งสมาธิภาวนา จึงเป็นหน้าที่สำคัญที่สุดซึ่งพวกเราทุกคนจะละเว้นไม่ได้ เนื่องเพราะว่าการปฏิบัติธรรมของเราเป็นการทวนกระแสโลก เหมือนการว่ายทวนน้ำ ถ้าเราไม่พยายามว่ายอยู่เสมอ ก็จะไหลตามกระแสน้ำไป ทำให้หาความก้าวหน้าในการปฏิบัติไม่ได้

ดังนั้น...ทุกท่านควรจะฝึกหัดในการภาวนาขณะที่เดินจงกรมบ้าง ขณะทำหน้าที่อย่างอื่นบ้าง เพื่อให้สภาพจิตเคยชินกับการทรงสมาธิภาวนาในเวลาที่เคลื่อนไหว เมื่อถึงเวลาลุกจากการปฏิบัติธรรมไปทำหน้าที่อื่น ๆ สมาธิจะได้ทรงตัว ไม่คลายตัวเร็วเกินไปนัก

ถ้าเราสามารถซักซ้อมทำอย่างนี้ได้นาน ๆ ระยะเวลาที่จิตปราศจากกิเลส ความผ่องใสมีมากขึ้นเท่าไร เราก็จะเห็นช่องทางในการละกิเลสต่าง ๆ เพื่อพิจารณารวบรัดตัดตรงเข้าหาพระนิพพานได้มากเท่านั้น

ลำดับต่อไปให้ทุกท่านภาวนาพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญานบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันเสาร์ที่ ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๙
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยคะน้าอ่อน)