[ลัก...ยิ้ม]

๑๒. เมื่อผมได้คุยกับท่านทั้งสามแล้ว ผมก็อุทานว่า “งั้นท่านหญิงก็ทรงทราบล่วงหน้าก่อนแล้วซิ ว่าจะต้องจากไป คุณทิพาจึงให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า ในคืนสุดท้ายนี้ ท่านหญิงก็ถวายสังฆทานกับหลวงปู่ครูบาธรรมชัย เหมือนกับท่านจะรู้ก่อนจริง ๆ ด้วย

๑๓. รับสั่งสุดท้ายกับหลวงพ่อและหลวงปู่

ก) โลกนี้เป็นทุกข์ ร่างกายก็เป็นทุกข์ หญิงไม่ต้องการมีร่างกายอีก ขอลาหลวงพ่อไปพระนิพพาน

ข) หลวงพ่อ หลวงปู่ กรุณากราบทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและทูลท่านชายด้วยว่า หญิงขอลาไปพระนิพพาน

ค) หลวงพ่อ ..หญิงอยากไปพระนิพพาน ช่วยนำหญิงไปพระนิพพานด้วย (ประโยคนี้ผมจำไม่ได้แน่ว่า ท่านอ๋อยเล่าให้ผมฟัง หรือ พ.ต.ท.สุดินทร์) แสดงว่าในขณะนั้น ท่านหญิงทรงมีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ ไม่แสดงอาการว่าเจ็บปวดแต่อย่างใด ทั้ง ๆ ที่ควรจะปวดมาก

ง) ท่านเงียบไปสักครู่ แล้วจึงเปล่งเสียงออกมาดัง ๆ ฟังชัดเจนว่า โอ... สว่างแล้ว ๆ ถึงพระนิพพานแล้ว ๆ สวยจัง เมื่อท่านหญิงทรงตรัสเองเช่นนั้นแล้ว ก็เงียบสงบ มีพระพักตร์ยิ้มน้อย ๆ อย่างมีความสุขที่สุด ซึ่งผมได้เห็นอย่างใกล้ชิดตอนรับพระศพ และเคารพพระศพที่คลุมด้วยธงชาติตามที่ท่านได้รับรับสั่งไว้กับคุณมาลีในตอนเช้าวันนั้นทุกประการ