[เถรี]

การกำหนดใจไปสู่พระนิพพานนั้น ท่านใดที่ได้มโนมยิทธิให้ส่งใจไปกราบพระบนพระนิพพาน ถ้าหากว่าทำไม่ได้ก็ให้นึกพระพุทธรูปที่เรากำหนดไว้ตั้งแต่ต้น ว่านั่นคือองค์แทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหนนอกจากอยู่บนพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน กำหนดใจให้แน่วนิ่งอยู่เฉพาะเบื้องหน้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้
ตั้งใจว่าแม้ตายลงไปตอนนี้เราก็ขอมาอยู่กับพระองค์ท่านที่นี่ แล้วให้กำหนดใจภาวนาของเราไป ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจ ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ ก็กำหนดนึกถึงคำภาวนาควบลมหายใจไป ถ้ายังไม่มีคำภาวนา เราก็แค่กำหนดนึกถึงภาพพระ นึกถึงพระนิพพาน

เอาใจจดจ่อให้มั่นคงอยู่ตรงนี้ ตั้งใจว่าสิ้นชีวิตเมื่อไรเราขอมาอยู่กับองค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าที่นี่ พยายามวางกำลังใจของเราอยู่ตรงนี้ อยู่ที่โปร่ง เบา สบาย สะอาด สงบ ปราศจากรักโลภโกรธหลงทั้งปวง นิ่งอยู่ตรงนี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้

แล้วหลังจากนั้นให้กำหนดจดจำอารมณ์ใจนั้นไว้ เมื่อเลิกละการปฏิบัติแล้ว ให้รักษาอารมณ์ใจที่นิ่ง โปร่ง เบา สะอาด สงบ สว่างไสว เอาไว้ให้ได้ พยายามรักษาไว้ให้นานที่สุด เพื่อที่จิตใจจะได้ผ่องใส เพื่อที่จะได้เกิดความสุขเฉพาะหน้า และจะส่งผลให้จิตใจที่ผ่องใสนี้สร้างความสุขในอนาคต และสร้างประโยชน์สูงสุดให้แก่เราต่อไป

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
เดือนมีนาคม ๒๕๕๒