[รุ้งทรงกลด]

หลังจากที่เคยฝึกสมาธิ จนจิตรวมเป็นหนึ่ง เหลือแค่สติเพียงอย่างเดียว แต่ตอนนั้นเกิดกลัว เพราะหาร่างกายไม่เจอ มีแค่สติเท่านั้น นึกว่าตัวเองตายแล้ว ก็เลยเกิดกลัวขึ้นมา สักพักสมาธิก็ถอนออกมา เลยรู้ว่าตัวเองยังไม่ตาย ไม่นานจิตก็จะรวมอีก ก็พยายามยั้งไว้ เพราะตอนนั้นไม่รู้ว่าอาการแบบนี้ คืออะไร

มาตอนหลังถึงได้รู้ว่านั้นคือ สมาธิ ก็พยายามจะทำให้ได้แบบนั้นอีก แต่ก็ไม่สามารถรวมจิตให้เป็นหนึ่งแบบนั้นได้สักที ได้มากที่สุดก็คือ มีอารมณ์ทรงตัวได้ง่ายกว่าแต่ก่อน พอทำอะไรที่ชอบใจแล้วก็มักจะมีอารมณ์ที่มั่นคง มีอาการหน่วง ๆ ที่ใบหน้า บางครั้งก็สามารถรู้ลมได้เองโดยที่ไม่ต้องกำหนด แต่ก็ไม่ต่อเนื่องเหมือนแต่ก่อน เลยไม่สามารถรวมจิตได้สักที

แต่หลังจากนั้น เท่าที่สังเกตไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามที่ชอบใจ จิตก็มักจะทรงตัวได้ง่ายมาก โดยที่ไม่ต้องกำหนดรู้ลมหายใจ เพราะเมื่ออารมณ์ทรงตัว ก็จะรู้ลมได้เอง

ผมเคยลองขับมอเตอร์ไซต์เร็ว ๆ เสียงดัง ๆ ก็รู้สึกสนุก แล้วอารมณ์ก็ทรงตัวได้เหมือนกัน มีอาการรู้ลมได้เองโดยที่ไม่ต้องกำหนด เหมือนกับการทำสมาธิแบบอื่น ๆ เพียงแต่พอเลิกขับรถแล้ว สักพักอารมณ์ทรงตัวนั้นก็หายไป ก็ต้องกลับไปขับรถเร็ว ๆ ใหม่ อารมณ์ก็จะกลับมาทรงตัวอีก

แบบนี้ก็แสดงว่า คนที่ชอบขับรถเร็ว ๆ แรง ๆ ก็เป็นการฝึกสมาธิไปในตัวสำหรับชาตินี้ของเขาใช่หรือไม่ครับ