มาพม่าหลายวันอาตมาแทบจะเป็นโรคขาดวิตามินไปแล้ว เนื่องจากฉันผลไม้เป็นหลักมาตลอด เมืองพม่าหาผลไม้ยากชะมัด มาเจอแบบนี้เข้า อาตมาเลยเหมามาทีเดียว ๓ ถุง แบ่งให้ข้างหลัง ๑ ถุง คืนท่านนาวิน (เพราะอาตมาฉันมากกว่าเจ้าของ) ๑ ถุง ที่เหลือจัดการโซ้ยซะให้สมกับที่อดมานาน แต่อะไร ๆ ที่เกี่ยวกับอาหารเหมือนกันอยู่อย่าง คือจะอร่อยแค่คำแรก ๆ เท่านั้น พอนานไปเริ่มหมดรสชาติ ส่งที่เหลือเกือบครึ่งถุงให้โซยุนท์ แกวางไว้ตรงหน้าพวงมาลัย สนใจแต่หมากที่ตัวเองซื้อมามากกว่า ตูละหน่าย…
ไม่ว่าจะเป็นเมืองไหนของพม่า ก็ต้องเข้าคิวเข้าคิวเติมน้ำมันกันแบบนี้ทั้งนั้น(ในกระบะท้ายคือท่านกุมาระกับท่านกุสะละ)
มาเข้าคิวเติมน้ำมันที่ปั๊ม เขาปันส่วนมาให้แค่ ๓ แกลลอน ต้องอาศัยบริการปั๊มเถื่อนตามเคย ห่างมาไม่ถึง ๒๐๐ เมตร มันเปิดขายกันแบบเย้ยฟ้าท้าดินกันเลยนะไอ้เวลล์..! ไอ้พวกนี้แหละที่ทำให้น้ำมันขาดจากปั๊ม รถเข้ากี่คันมันลงปันส่วน ๑๐ แกลลอนรวด ลงบัญชี ๑,๘๐๐ จั๊ต เอา ๗ แกลลอนที่เหลือมาปล่อยให้ปั๊มเถื่อนที่ฟาดอาตมาแกลลอนละ ๒๗๐ จั๊ต แล้วเอาเงินไปแบ่งกัน ขอให้จำเริญ ๆ เถอะนะพ่อคุณแม่คุณทั้งหลาย ขุดน้ำมันได้เอง ชาวบ้านยังต้องใช้น้ำมันแพงขนาดนี้ คล้าย ๆ กับประเทศอะไรที่ใกล้ ๆ บ้านคุณเลยว่ะ..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-04-2010 เมื่อ 16:52
|