ยายนำเรื่องนี้มาคั่นไว้ เพราะเพิ่งไปกราบฟังข้อธรรมจากหลวงพ่อวิชามา
...อันเนื่องมาจากธรรมสัญจรของน้อง ญ.ผู้หญิง เมื่อวันหยุดที่เพิ่งผ่านมานี่เอง
"ร่วมบุญมหากุศลงานเข้านิโรธกรรม ครูบาวิฑูรย์ ชินวโร จ.นครสวรรค์-งานอายุวัฒนมงคล ๙๐ ปี หลวงปู่พระครูสันติธรรมาภิรม (ครูบาอ่อน รตนวณฺโณ) จ.พะเยา วันที่ ๑๗-๑๘ ก.ย."
"หลวงพ่อวิชา รติยุตฺโต วัดชอนทุเรียน ซึ่งองค์นี้ไม่ธรรมดา ถือเป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบองค์หนึ่ง และที่สำคัญท่านเป็นสหธรรมิกของพระราชพรหมยาน พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ"
และด้วยเหตุที่ยายไม่ได้บันทึกเสียงของหลวงพ่อไว้
ใช้เพียงสัญญาอันไม่เที่ยงและความเข้าใจส่วนตัว
จึงกราบขอขมาหากประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อพระรัตนตรัยประการใดก็ตาม
หลวงพ่อเมตตาต่อพวกเรามาก... หลังจากเราถวายสังฆทานแล้ว ท่านก็ว่า
ใครจะถามอะไร ว่ามา มาแล้วก็อย่าให้ขาดทุน
แล้วท่านก็เมตตาเทศน์ให้พวกเราพักใหญ่ อาทิเช่น
เรื่องละโกรธ ละความไม่พอใจ... ไม่เห็นว่าใครทำผิด เห็นทุกคนเป็นเพื่อน
เรื่องการทำบุญ การวางบุญ การไปนิพพาน...
"การทำใจอยู่เหนือบุญเหนือบาป"
เมื่อมีคนกราบเรียนถามถึงท่านกับหลวงพ่อฤๅษี...
มีรูปท่านนั่งอยู่ด้วยกันที่ผนังด้วย
ท่านว่ารู้จักกัน ตอนยังเป็นหนุ่ม เคยไปกิน ไปนอนอยู่ด้วยกันที่วัด...
แต่ก็ไม่ได้ไปแล้วตั้งแต่หลวงพ่อฤๅษีมรณภาพ
ท่านว่าตอนนั้นเหมือนว่าท่านแบ่งหน้าที่กัน
ท่านเข้าป่าเพราะท่านชอบอยู่ป่า
ส่วนหลวงพ่อฤๅษีเข้าเมือง
มีคนกราบเรียนถามเรื่องเหตุการณ์ภัยพิบัติว่า
หากอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย ควรทำตัวอย่างไร...
ไม่มีเลวหรอก เป็นเรื่องของธรรมชาติ
ธรรมชาติของโลกก็มีธรรมดาเป็นอย่างนั้นเอง
เราอยู่ที่ไหน ก็อยู่ตรงนั้น "ให้เป็นปกติ"
ที่สำคัญ คือ "อย่ากลัว"...
กลัวแล้วก็ขาดทุน เพราะเราเริ่มผ่อนส่งความกลัวไปก่อนเรื่อย ๆ
เมื่อจะกราบลาออกมา ก็จะกล่าวคำขอขมากัน
...ท่านว่า
ไม่ต้องขอขมาหรอก ไม่มีโทษ... กราบ กราบ กราบ