[เถรี]

ของแบบนี้อยู่ที่การฝึกฝน เรื่องทั้งหมดที่พูดมาสรุปลงตรงที่ว่า เรายังไม่ได้ฝึกฝนในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนมาให้เกิดผลจริง ถ้าเกิดผลจริงเมื่อไรไม่เห็นต้องไปกลัวใครเขาเบียดเบียนเราเลย เพราะท้าพิสูจน์ได้ตลอด

ฉะนั้น...ในส่วนนี้อยากจะยกสิ่งที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านมอบเป็นมรดกไว้ให้ ก็คือ พระคาถาอภิญญา ให้พวกเราที่จะเป็นพระ เป็นเณร เป็นฆราวาสก็ได้ สละเวลาสักเช้าชั่วโมงหนึ่ง เย็นชั่วโมงหนึ่ง ลองทำให้จริง ๆ จัง ๆ ดู ถ้าหากว่าทำแล้วเกิดผล นอกจากจะเป็นคุณแก่ตัวเราเองแล้ว ยังเป็นกำลังใหญ่ในการช่วยพระศาสนาได้ดีเป็นอย่างยิ่ง

คราวนี้พระคาถาอภิญญามีอยู่ ๒ บท บทแรกเป็นการฟื้นฟูอภิญญาใหญ่ ก็คือ กำลังที่เกิดจากกสิณ ๑๐ โดยตรงเลย คือ โสตัตตะภิญญา ภาวนายากนิดหนึ่งสำหรับคนที่ไม่เคยชิน เพราะเรามักจะเคยชินกับการที่จับลมหายใจพร้อมกับคำภาวนา คราวนี้คำว่าโสตัตตะภิญญา ถ้าจะให้ลงตัวจริง ๆ เราต้องไปจับคำภาวนาในลักษณะเล่นทั้งประโยคเลย

อีกบทหนึ่ง ก็คือ สัมปะจิตฉามิ บทนี้ถ้าเราทำขึ้นก็มีอานุภาพคล้ายกับฝึกกสิณ ๑๐ เหมือนกัน แต่เท่าที่อาตมาทดสอบมา โสตัตตะภิญญามีกำลังเข้มแข็งกว่าหลายเท่า ถ้าหากว่าบทสัมปะจิตฉามิ เราจะภาวนาให้ขึ้นนะโมฯ ๓ จบ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิฯ และอิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ก็คือ อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ แล้วค่อยภาวนาสัมปะจิตฉามิ ว่าไปเรื่อย ๆ จับลมหายใจเข้าออกพร้อมกับคำภาวนา ส่วนโสตัตตะภิญญานั้นง่าย ตั้งนะโมฯ แล้วก็ใส่ได้เลย