[เถรี]

ช่วงเช้า ๆ เป็นเวลาที่สำคัญที่สุดในการเจริญกรรมฐาน เพราะว่าเราได้นอนมาแล้วอย่างน้อย ๑ คืน ยกเว้นว่าคนที่นั่งจิ้มจอโทรศัพท์จนเหลือเวลานอนไม่กี่ชั่วโมง การที่เราได้พักผ่อนแล้ว สภาพจิตเริ่มสงบลง ถ้ามาว่าในเรื่องการภาวนา จิตก็จะสงบได้ง่าย ผลของการภาวนาก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย

สภาพจิตของเรานั้น จะรับความดีหรือความชั่วได้ทีละอย่างเดียว ถ้าเรารีบเอาความดีใส่เข้าไปไว้ ความชั่วก็เข้ามาไม่ได้ ฉะนั้นบุคคลที่ภาวนาจนสภาพจิตทรงตัวตั้งแต่เช้ามืด รัก โลภ โกรธ หลง จะกินเราไม่ได้ อย่างน้อยก็พักใหญ่ ๆ ถ้ารักษาอารมณ์ใจเป็นก็สบายไปทั้งวัน ฉะนั้น...โปรดอย่าเห็นแก่การกินการนอนมากนัก

อปัณณกปฏิปทา คือแนวการปฏิบัติที่ไม่ผิดพลาดของพระพุทธเจ้า ทรงตรัสเอาไว้ว่ามี อินทรียสังวร คือสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ รักษากำลังในการปฏิบัติไว้ไม่ให้รั่วไหลไปที่อื่น โภชเนมัญตัญญุตา รู้จักประมาณในการกิน ถ้าหากว่าเป็นหลวงปู่หลวงพ่อสายวัดป่าก็คือรู้สึกอิ่มก็หยุด ไม่ใช่อิ่มจนแน่นนะ รู้สึกว่าเริ่มอิ่มก็หยุด พวกเราส่วนใหญ่รู้สึกจุกถึงจะหยุด เพราะกินต่อไม่ไหวแล้ว ชาคริยานุโยค ปฏิบัติธรรมของผู้ตื่นอยู่ คือมีสภาพจิตมุ่งมั่นอยู่กับการปฏิบัติธรรม เป็นคนนอนง่าย ตื่นง่าย ไร้กังวล ถึงเวลาก็เร่งการปฏิบัติภาวนาของตน