[เถรี]

ส่วนของสัจจะบารมีนั้นให้วัดง่าย ๆ ว่า ถ้าเรานัดหมายกับผู้ใดแล้วไปตรงตามเวลา ตรงตามนัดหมาย แปลว่าเราเป็นผู้มีสัจจะบารมี ถ้าบุคคลใดนัดหมายแล้วยังไม่สามารถไปได้ตรงตามเวลา แปลว่าสัจจะบารมียังบกพร่องอยู่

ในส่วนของอธิษฐานบารมีนั้นเป็นความตั้งใจว่า เราทำความดีนี้เพื่ออะไร ทุกคนสามารถที่จะตั้งใจได้ ถือว่าข้อนี้ผ่านสำหรับพวกเรา ก็จะไปสำคัญตรงอุเบกขาบารมีอีกที การปฏิบัติธรรมของเราถ้าไม่มีอุเบกขาบารมี โอกาสที่จะปฏิบัติแล้วได้ผลก็มีน้อย เนื่องจากว่าสมาธิทุกระดับต้องประกอบไปด้วยอุเบกขา ก็คือ เรามีหน้าที่ภาวนา ส่วนผลของการภาวนาจะเกิดอย่างไรก็ช่าง การที่เราทำกำลังใจว่าผลจะเกิดอย่างไรก็ช่างนั่นคือตัวอุเบกขาบารมี ไม่อย่างนั้นหลายท่านก็ไปตามดู ตามรู้ ตามจี้อยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เราภาวนาอย่างนี้ เดี๋ยวอีกสักครู่จะเป็นอย่างนี้ ลักษณะนั้นเป็นความฟุ้งซ่าน สมาธิจะไม่ทรงตัวแนบแน่นได้

ก็แปลว่าส่วนใหญ่ของเราในบารมี ๑๐ มีส่วนที่น่าหนักใจอยู่แค่ ๓ ส่วน คือส่วนวิริยบารมี เรามีความพากเพียรสมบูรณ์บริบูรณ์หรือว่าบกพร่องอยู่ ? ขันติบารมี เรามีความอดทนอดกลั้นต่อสิ่งที่มากระทบรอบข้างในการปฏิบัติของเราหรือไม่ ? แล้วก็อุเบกขาบารมี เราสามารถปล่อยวางได้หรือไม่ว่าเรามีหน้าที่ปฏิบัติภาวนา ส่วนผลจะเกิดอย่างไรก็ช่างมัน ?

ถ้าท่านทั้งหลายสามารถทำได้ ก็แปลว่าท่านเป็นผู้ที่สามารถทรงบารมี ๑๐ เอาไว้ได้ ก็ให้พากเพียรพยายามทำให้เข้มข้นยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้าเป็นสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านยังอยู่ ท่านสั่งให้ทุกคนเขียนบารมี ๑๐ ติดหัวเตียงเอาไว้ ตื่นเช้าขึ้นมาก็อ่านดู ข้อไหนยังบกพร่องก็ให้เร่งรัดในข้อนั้น