[เถรี]

ให้ทุกคนขยับตัวนั่งในท่าสบายของตน ตั้งกายให้ตรง กำหนดความรู้สึกทั้งหมดของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ความรู้สึกไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ที่เรามีความถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๗ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๘ เมื่อประมาณครึ่งเดือนที่ผ่านมา เกิดภาวะฝนแล้งสร้างความทุกข์ยากลำบากให้แก่บรรดาเกษตรกรทั่วประเทศ แต่ช่วงไม่กี่วันนี้เกิดพายุ ทำให้น้ำท่วม ต้องบอกว่าทั่วทุกภาคของประเทศเช่นกัน เพื่อนบ้านอย่างพม่า เวียดนาม ปากีสถาน อินเดีย ก็น้ำท่วมหนัก

เราจะเห็นได้ว่าการที่เราเกิดมาในโลกนี้นั้น ประกอบไปด้วยความทุกข์ทั้งสิ้น ฝนแล้งก็ทุกข์ ไม่มีน้ำจะทำการเกษตร ไม่มีน้ำจะใช้ ไม่มีน้ำจะกิน น้ำท่วมก็ทุกข์ ข้าวของทรัพย์สินทุกอย่างเสียหายจมน้ำไป เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จะว่าไปแล้วเป็นธรรมดาของโลก แต่ว่าเป็นธรรมดาของโลกที่สร้างทุกข์สร้างโทษให้แก่เราตลอดเวลา เป็นความทุกข์ที่นอกเหนือจากสภาวทุกข์ ก็คือความทุกข์ของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ในนิพัทธทุกข์ ก็คือความหนาวร้อน หิวกระหาย เจ็บไข้ได้ป่วย ปวดอุจจาระ ปัสสาวะ เป็นต้น

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นความทุกข์ที่เข้ามาบีบคั้น ทำให้เราต้องเกิดความเครียด เกิดความโกรธแค้น เกิดความโศกเศร้า เกิดความเหือดแห้งใจ ความทุกข์ทั้งหลายเหล่านี้ ตราบใดที่เรายังมีร่างกายอยู่ ก็ต้องพบเจอเป็นปกติ ตัวเราทุกข์เช่นนี้ คนอื่นทุกข์เช่นนี้ สัตว์อื่นก็ทุกข์เช่นนี้ วันนี้เราเห็นคนอื่นเขาทุกข์ด้วยสภาพเช่นนี้ วันหน้าเราก็อาจจะทุกข์เช่นนี้บ้าง ด้วยเพราะยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารนี้ ขึ้นชื่อว่าความทุกข์เช่นนี้ก็จะบังเกิดมีแก่เราอยู่ตลอดไป

เรายังอยากจะเกิดมามีความทุกข์เช่นนี้อีกหรือไม่ ? ถ้าเราไม่ปรารถนามีความทุกข์เช่นนี้ เราก็พึงหาทางหลุดพ้น การที่เราจะหลุดพ้นไปได้ อย่างน้อยก็ต้องก้าวเข้าสู่ความเป็นพระโสดาบัน คือเป็นผู้เข้าถึงกระแสของพระนิพพาน ซึ่งเป็นดินแดนแห่งการไม่เกิดไม่ตาย