[สุธรรม]

ลงมาข้างล่างยังว่างโล่งโจ้งไม่มีใครเลย

รู้สึกว่าในห้องชักอึดอัดขาดอากาศ อาตมาจึงเปิดหน้าต่าง อากาศเย็นสดชื่นไหลเข้ามาทันที ไม่หนาวอย่างที่โดนขู่เอาไว้ กลับมานั่งพิมพ์บันทึกการเดินทางต่อ ได้ไปเป็นหน้าแล้ว ระบบดันล่มเสียนี่..! ยังโชคดีที่ยอมให้กู้กลับมาได้ เสียแค่ตอนท้าย ๆ ไปไม่กี่บรรทัด...

จนตีห้าของที่นี่ หลวงพ่อพระครูเรืองก็ตื่นเข้าห้องน้ำ เสียงดังโครมครามแบบนั้นน่าจะทำฝักบัวหล่นฟาดกับผนัง ห้องข้างเคียงกันคงโดนปลุกแบบไม่ตั้งใจเป็นแน่ การท่องเที่ยวยุโรปมักจะใช้ระบบ ๖ - ๗ - ๘ คือตื่นหกโมงเช้า ทำธุระส่วนตัว เก็บกระเป๋า ลงไปกินอาหารเช้าตอนเจ็ดโมง และรถจะออกตอนแปดโมง อาตมาพิมพ์บันทึกย่อเสร็จ จัดการทำข้อมูลสำรองแล้ว ก็เก็บข้าวของลงกระเป๋า จากนั้นเข้าห้องน้ำไปสรงน้ำ แล้วออกมาแต่งตัวบ้าง...

เนื่องจากเมื่อวานนี้ห่มคลุมแล้วจีวรเลื่อนหลุดบ่อย เช้านี้อาตมาจึงห่มดองแทน แต่ไม่ได้เอาผ้ารัดอกมาด้วย ต้องเอาผ้าพันคอกันหนาวที่พระครูปลัดปิงถวายมารัดอกแทน เสร็จพอดีกับเสียงปลุกจากโทรศัพท์ประจำห้อง อาตมาตัดเสียงโทรศัพท์แล้ว จัดการหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ไปทิ้งไว้หน้าห้อง รอบริกรเขามายกขึ้นรถให้ ส่วนตัวเองหิ้วกระเป๋าใบเล็กกับโน้ตบุ๊ก ชวนหลวงพ่อพระครูเรืองเดินลงบันไดไปชั้นล่าง...