[เถรี]

กำลังใจของเราแบ่งออกเป็น ๓ ระดับ ๙ ขั้นด้วยกัน ระดับแรก เรียกว่า สามัญบารมี คือกำลังใจขั้นต้น แบ่งเป็นหยาบ กลาง ละเอียด สามัญบารมีอย่างหยาบ ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาไม่เป็นทั้งนั้น เกิดมาทั้งชาติบางทีไม่รู้จักคำทั้งหลายเหล่านี้เลย สามัญบารมีขั้นกลาง ตั้งใจจะให้ทานแล้วบางทีก็ยังซุกคืนไปอีก ก็คือเกิดความตระหนี่ถี่เหนียว ไม่สามารถที่จะตัดใจให้ได้ สามัญบารมีขั้นละเอียด สามารถให้ทานได้ แต่พอบอกเรื่องรักษาศีล เรื่องปฏิบัติภาวนาจะไม่มีกำลังใจคิดที่จะทำเลย

ขั้นที่ ๒ เรียกว่า อุปบารมี คือ กำลังใจขั้นกลาง มีหยาบ มีกลาง มีละเอียดเช่นกัน อุปบารมีขั้นหยาบ ให้ทานได้ พอบอกว่าให้รักษาศีล ให้เจริญภาวนา รู้สึกเหมือนกับแบกช้างทั้งตัว ไม่มีกำลังใจที่จะต่อสู้เพื่อให้ทำสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นได้ อุปบารมีขั้นกลาง สามารถให้ทานได้ รักษาศีลก็ขาดบ้าง พร่องบ้าง ต้องเป็นอุปบารมีขั้นปลาย ถึงจะสามารถให้ทานได้ รักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ แต่บอกว่าให้ภาวนาก็ไม่มีความคิดที่จะกระทำเลย

ต้องมาถึงระดับปรมัตถบารมี คือกำลังใจขั้นสูงสุด ประกอบไปด้วย ๓ ระดับเหมือนกัน ก็คือ ปรมัตถบารมีขั้นหยาบ ให้ทานได้ รักษาศีลได้ แต่พอมาถึงการเจริญภาวนาก็ภาวนาบ้าง นึกด่าชาวบ้านเขาบ้าง ปรมัตถบารมีขั้นกลาง สามารถให้ทานได้ รักษาศีลได้ ภาวนาอารมณ์ใจทรงตัวบ้าง หลุดหายไปบ้าง ต้องปรมัตถบารมีขั้นปลาย ขั้นละเอียดที่สุด ขั้นสูงสุด จึงสามารถให้ทานได้ รักษาศีลได้ เจริญภาวนาได้