[เถรี]

เมื่อมองไปถึงโลกหลังความตาย บุคคลที่มีปัญญาก็จะเห็นความยาวนานไม่เห็นต้นเห็นปลายของการเวียนว่ายตายเกิด ก็ย่อมต้องเร่งในการสั่งสมคุณงามความดี ที่เรียกว่ากุศลบ้าง เรียกว่าบุญบ้าง เพื่อให้ตัวเรามีความพร้อมสมบูรณ์ในการที่จะเดินทางข้ามชาติข้ามภพ

หรือว่าท่านใดที่เบื่อหน่ายไม่ต้องการการเกิดอีกแล้ว เพราะว่าเกิดมาเมื่อไรก็มีแต่ร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เกิดมาเมื่อไรก็ต้องเจอความเจ็บไข้ได้ป่วยเช่นนี้ ก็ต้องใช้ศีล สมาธิ และปัญญาในการถอนตนออกจากความยึดมั่นถือมั่น ทั้งในร่างกายนี้ ทั้งในโลกนี้ และในสรรพสิ่งทั้งหลาย

ถ้าเราสามารถถอนความยึดมั่นถือมั่น ว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเราได้ การที่จะถอนตนออกจากการยึดมั่นถือมั่นในสิ่งอื่นก็จะกลายเป็นของง่าย เพราะว่าการยึดติดในร่างกายนี้เป็นการยึดติดที่เหนียวแน่นที่สุด ถอนตัวออกมาได้ยากที่สุด