[เถรี]

ถาม : แล้วทีนี้อารมณ์ที่มันชุ่มฉ่ำอยู่ในอกค่ะหลวงพ่อ มันออกมาเป็นกระแส สามารถที่จะบังคับให้มันไปในทิศทางไหนก็ได้ บังคับให้ไปที่คนนี้ก็ได้ ตรงนี้มันเป็นตัวพรหมวิหาร ๔ หรือเปล่าคะ
ตอบ : มันเกิดจากสมาธิที่ทรงตัว แล้วกดรักโลภโกรธหลงให้ดับลงชั่วคราว มันเป็นทั้งปีติและสุขในฌาน แล้วหลังจากนั้นถ้าเราใช้ความสามารถจากตรงนี้ในการแผ่ความรู้สึกออกไป ในการปรารถนาดีหวังดีต่อผู้อื่น มันก็จะเป็นตัวพรหมวิหาร

ถาม : อย่างเมื่อก่อน ตัวรัก มันก็จะเป็นอารมณ์รักที่มันรัดรึงใจค่ะ พอตอนหลังอารมณ์ตัวนี้กระแสมันเปลี่ยนไปเลย มันเปลี่ยนไปในทางที่เป็นตัวเมตตาเฉย ๆ แล้วมันไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นค่ะหลวงพ่อ
ตอบ : อันแรกมันยังเป็นราคะอยู่ อันหลังมันเป็นพรหมวิหารแล้ว

ถาม : แล้วทีนี้หนูมาสังเกตเห็นตัวเองว่ามันเหมือนคนบ้า บ้าในที่นี้คือมันทุ่มเลยค่ะ ทุ่มในลักษณะที่ว่า ทำ ทำ ทำ ทุ่มสุดตัว เหมือนกับว่ากำลังใจมันสูง มันสูงจนกระทั่งบางวันมันไม่หลับ ตรงที่กำลังใจสูง มันก็พาให้ตัวสมาธิสูงด้วยแล้วก็ตัววิปัสสนาตามด้วย
ตอบ : โดยหลักการปฏิบัติ ถ้าหากว่าอินทรีย์ ๕ มันเจริญ พละ ๕ มันก็ตามมา คือ ถ้าหากศรัทธามันเกิด พากเพียรทำไปแล้วมันมีผล ตัวสติ สมาธิ ปัญญามันก็จะก้าวหน้า มันก็จะมีกำลังใจที่อยากจะทำอีก มันก็กลับไปเป็นศรัทธาอีกที แต่ว่าตรงจุดนี้ให้ระมัดระวังว่ามันมีอุปกิเลสอยู่ตัวหนึ่ง คือ ปัคคาหะ ความเพียรมากเกินไป ในปัจจุบันนี้แม้ว่าความเพียรมากเกินยังไม่มีใครเป็นตัวอย่างก็จริง แต่ให้ระมัดระวังว่าถ้ามันขาดการพักผ่อน หรือว่าพักผ่อนไม่พอบางทีร่างกายมันไม่ไหว มันจะเกิดอาการกรรมฐานแตก สติแตกได้ง่าย ๆ เหมือนกัน เพราะฉะนั้นผ่อนสั้นผ่อนยาว ดูจุดพอเหมาะพอดีก็แล้วกัน