[เถรี]

ลำดับต่อไป ให้ทุกท่านตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้ที่ลมหายใจของเรา

หายใจเข้า..เอาความรู้สึกทั้งหมด ไหลตามลมหายใจเข้าไป
หายใจออก..เอาความรู้สึกทั้งหมด ไหลตามลมหายใจออกมา

ถ้าใครเคยภาวนามาก่อน เราจะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ แต่ให้กำหนดสติไว้ที่ลมหายใจตรงหน้า

หายใจเข้า..ผ่านจมูก ผ่านกึ่งกลางอก ลงไปสุดที่ท้อง
หายใจออก..จากท้อง ผ่านกึ่งกลางอก มาสุดที่ปลายจมูก

ตามดูลมเข้าไป พร้อมกับคำภาวนาจนสุด
ตามดูลมออกมา พร้อมกับคำภาวนาจนสุด

ให้ความรู้สึกทั้งหมดอยู่แค่ตรงนี้ เผลอสติ นึกถึงเรื่องอื่นเมื่อไร พอรู้ตัวให้ดึงกลับมาที่ลมหายใจทันที พวกเราถ้าหากว่ากำลังใจไปฟุ้งซ่าน จะสูญเสียพลังไปมาก ดังนั้น..เราต้องหยุดความฟุ้งซ่านอยู่ที่ลมหายใจ

ความฟุ้งซ่าน ถ้าไม่ไปหวนหาอาลัยในอดีต ก็จะไปฟุ้งซ่าน อยากมี อยากได้ อยากเป็น กับอนาคต ถ้าเราจะขึ้นรถสักคันหนึ่ง อดีตเป็นรถที่วิ่งเลยไปแล้ว เราขึ้นไม่ได้หรอก อนาคตก็เป็นรถที่ยังมาไม่ถึง เราขึ้นไม่ได้เหมือนกัน เราต้องอยู่กับรถปัจจุบัน ก็คือลมหายใจเข้าออกตรงหน้าเรานี่แหละ

หยุด..ถึงจะมีกำลัง

หยุด..ถึงจะพบกับความสุข

หยุด..เราถึงจะได้พบกับความสงบเยือกเย็นที่แท้จริง

หยุด..อยู่ที่ลมหายใจเข้า หยุด..อยู่ที่ลมหายใจออก


หายใจเข้า..ตามดู ตามรู้ เข้าไปจนสุด

หายใจออก..ตามดู ตามรู้ ออกมาจนสุด

เผลอสติ คิดถึงเรื่องอื่นเมื่อไรรีบกลับมาตรงนี้ ให้รู้ว่าเราโดนกิเลสชักจูงไปไกลแล้ว กลับมาอยู่กับปัจจุบันตรงนี้ อยู่กับความรู้สึกที่ไหลตามลมเข้าไป ไหลตามลมออกมา

ลมหายใจเข้าออกเป็นแม่ของกรรมฐานทั้งปวง เป็นพื้นฐานของกรรมฐานทุกกอง ถ้าไม่มีลมหายใจเข้าออก กรรมฐานทุกกองไม่สามารถที่จะทรงตัวได้ ตามดูตามรู้เข้าไปจนสุด ตามดูตามรู้ออกมาจนสุด พยายามรักษากำลังใจเอาไว้แบบนี้ จนกว่าจะบอกว่าหมดเวลา