[เถรี]

ญาติโยมหลายท่านถึงขนาดต้องไปกู้เงินนอกระบบ เสียดอกเบี้ยร้อยละ ๒๐ ต่อวัน อาตมาได้ยินนี่ถอนหายใจดังเฮือก แค่ ๕ วันดอกก็ท่วมต้นแล้ว ถามว่า "แล้วทำไมต้องไปกู้เขาด้วย ?" เขาบอกว่า “ ๒๐ บาทต่อวันนี่พอหาได้ แต่ ๑๐๐ บาทต่อวันหาไม่ได้ ก็เลยต้องกู้” พระพุทธเจ้าตรัสว่า อิณาทานัง ทุกขังโลเก การเป็นหนี้เป็นทุกข์ที่สุดในโลก

ความจริงไม่ที่สุดหรอก อาตมาใส่เพิ่มให้เอง ที่ว่าทุกข์ที่สุดเพราะว่าคนประเภทพวกเรา พอถึงเวลาเป็นหนี้ใคร ก็ตะเกียกตะกายขวนขวายไปใช้คืนตามเวลา ตามสัญญา ต่อให้เหนื่อยรากเลือดก็ต้องเอาไปใช้เขา เพราะเรามีหิริ โอตตัปปะ เรามีสัจจบารมี ถึงเวลาต้องทำตามคำพูด ทำตามสัญญา แต่พอคนอื่นมากู้เงินเรา ถึงเวลาแล้วเขาไม่คืน เราก็ดันหน้าบางไม่กล้าไปทวงเสียอีก เพราะฉะนั้น..คนอย่างประเภทพวกเราจงอย่าเป็นหนี้ใครและอย่าให้ใครเป็นหนี้ เพราะทุกข์ทั้งขึ้นและล่อง

ในเมื่อพระพุทธเจ้าตรัสว่า การเป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลก ก็แปลว่าสิ่งที่พระองค์ท่านพูดมาไม่ผิดหรอก จงยอมเชื่อเสียแต่โดยดี อาตมาเคยมีเพื่อนคนหนึ่งไปประกันรถให้คนอื่น เขาก็ทำสัญญากันว่า วางดาวน์เท่านี้ แล้วก็ผ่อนเดือนละ ๘,๐๐๐ บาท เป็นเวลา ๔๘ เดือน ตอนนั้นรถราคายังไม่สูงมาก เพื่อนคนนั้นผ่อนไป ๕ เดือน ขึ้นเดือนที่ ๖ ต้องการใช้เงินก้อน เขาก็เอารถไปขายให้อีกคนหนึ่ง แล้วเอาเงินก้อนมาใช้ คนที่ซื้อรถต่อไปก็ไม่สนใจที่จะไปผ่อนต่อ ปรากฏว่าถึงเวลาบริษัทเขาฟ้องร้องเพื่อนที่เป็นคนรับประกัน ถ้าไม่ไปใช้หนี้ก็แปลว่าต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกัน

โทรไปหาเพื่อนคนที่เขาเป็นคนช่วยประกันให้ เขาก็ไม่รับสาย โทรไปหาคนที่ซื้อต่อ เจ้านั่นบอกว่าเขาซื้อมาแล้วนี่ ทำไมต้องไปผ่อนด้วย ? ตอนซื้อไม่เห็นบอกนี่ว่าต้องผ่อน สรุปแล้วว่าโบราณบอกไว้ถูก “ถ้าอยากเป็นหนี้ให้เป็นนายหน้า ถ้าอยากเป็นขี้ข้าให้เป็นนายประกัน” สรุปว่าเพื่อนคนนี้ต้องไปก้มหน้าก้มตาผ่อนใช้เขาอยู่ ไม่มากไม่มายหรอก ๓ ปีกับ ๗ เดือน ๆ ละ ๘,๐๐๐ บาท ตอนนั้นรถกระบะคันหนึ่งแค่สองแสนกว่าสามแสนบาทเอง