[เถรี]

มโนสัญเจตนาเป็นอาหารอย่างหนึ่ง ที่จะประคับประคองชีวิตเราเอาไว้ ชีวิตของเราต้องกวฬิงการาหาร อาหารคือข้าว น้ำ ขนมพวกนั้น ผัสสาหาร อาหารคือลมหายใจเข้าออก วิญญาณาหาร อาหารทีใช้ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจในการสัมผัส อย่างเช่นว่า ถ้าเห็นรูปสวย ๆ ก็มีความชื่นอกชื่นใจอยากมีชีวิตอยู่ต่อ หูได้ยินเสียงเพราะ ๆ ก็ชื่นใจ อยู่ต่อได้อีกระยะหนึ่ง เป็นต้น

ตัวสุดท้าย คือ มโนสัญเจตนาหาร ความมุ่งมั่นของใจ เราจะเห็นว่ามีบุคคลที่ขาดธรรมะส่วนนี้ เมื่อเกษียณอายุราชการ หมดความมุ่งมั่นแล้วก็มักจะเฉาตาย ฉะนั้น..พวกเราให้ตื๊ออยู่ต่อไป ตราบใดไปไม่ถึงพระนิพพาน เราจะไม่ตายเด็ดขาด ๑๐๗-๑๐๘ ปี แล้วค่อยว่ากัน ไหวไหม ? ตะบันน้ำกินแน่ ก็ขอให้ทุกคนเดินทางกลับด้วยความปลอดภัยทุกคน ประสงค์สิ่งใดที่เป็นไปโดยชอบ ประกอบด้วยธรรมวินัยแล้วไซร้ ขอให้ทุกท่านจงสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการ


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
โอวาทงานบวชเนกขัมมะ ตักบาตรเทโว ฯ และกฐินสามัคคี
วันที่ ๘-๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธ)