[สุรเตโช]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เถรี

โอมนะโมพุทธายะ เพชรละลวยมหาละลวย ชายเห็นชายงวย หญิงเห็นหญิงหลง เห็นหน้างวยงง หลงพิศวาสครวญหา นั่งท่าฟังข่าว นั่งเฝ้าปากทาง นั่งเยี่ยมหน้าต่าง กอดอกรำพึง มะอะอุ คนึงบ่มินอน อิสะวาสุ สุดสวาทอารมณ์ ร้อนรนทนอยู่มิได้ พุทธัง สะระติจิตตัง สะมาเรมะมะเอหิ ธัมมังสะระติจิตตัง สะมาเรมะมะเอหิ สังฆังสะระติจิตตัง สะมาเรมะมะเอหิ นะมิเห็นหน้ากูอยู่มิได้ โมร้องไห้ครวญคราง พุทธกอดไว้มิใคร่จะวาง ธาครวญครางสะอื้นไห้ ยกหลงใหลในจิต หญิงใดชายใดได้เพ่งพิศ ก็อยู่มิได้ร้องไห้มาหากู โอมสิทธิแก่กู สวาหะ เอหิชัยยะ เอหิสัพเพชะนา พหูชะนาเอหิ

คาถามหาละลวยนี้ สารพัดจะใช้ได้ทางเมตตาผูกใจให้รัก เสกเครื่องหอมแป้งขี้ผึ้งน้ำมันทาตัวก็ได้ เสกสรรพสิ่งทั้งปวงก็ได้ วิเศษนักแล

ยาวจัง แบบสั้นไม่มีหรือ "หุหุ"