[เถรี]

ถาม : โรคซึมเศร้าเป็นโรคที่เกิดจากความผิดปกติของเคมีในสมองจริง ๆ หรือคะ ?
ตอบ : ต้องบอกว่าเกิดจากสภาพจิตใจ ในเมื่อสภาพจิตใจเกิดขึ้น ก็ทำให้ร่างกายทำงานผิดปกติไปเท่านั้นเอง

ถาม : หนูเคยเจอคนที่เขาเป็น สภาพจิตแย่มาก อีกนิดเดียวถึงขั้นวิปลาศแล้ว แต่บังเอิญเขาเคยฝึกมโนมยิทธิมาก่อน หนูก็เลยจับเขาฝึกมโนมยิทธิขึ้นไปหาหลวงพ่อ แต่เขามีแต่ความหมองหม่น ไม่สามารถจะทำให้เขามีความสุขขึ้นมาได้ หนูก็เลยต้องจับเขานึกถึงบุญที่เขาทำ ทีแรกลองดูให้นึกถึงกรรมฐาน สังฆทาน แต่ก็ไม่รอดค่ะ อยู่ ๆ ก็นึกอย่างไรไม่รู้ ให้เขานึกถึงบุญที่เขาไปช่วยงานวัดท่าซุง บุญที่เขาช่วยแมวจรที่โดนหมากัด เขาเอาไปรักษาอย่างดี จนมันหาย บุญสองอย่างนี้ทำให้อกุศลกรรมของเขามันออกไปได้ และเขาก็กลับมามีสภาพจิตดีขึ้น ?
ตอบ : เขาเรียกว่าจ่ายยาตรงโรค ถ้าไม่ตรงโรคก็แก้ไม่ได้

ถาม : เขาบอกว่า เขากินยาพวกรักษาสารเคมีในสมองค่ะ ?
ตอบ : ยาพวกนี้ยิ่งกินยิ่งเพี้ยนหนัก เพราะจะไปกดความคิด กินเข้าไปแล้วมึน นั่งบื้ออยู่ทั้งวัน

ถาม : คนรอบข้างก็บอกว่า เขาต้องกินยา เพราะว่าเขาป่วย ?
ตอบ : จับไปปีนเขาสัก ๗-๘ ลูกก็หายแล้ว

ถาม : หนูเจอคนเป็นโรคซึมเศร้า หลัง ๆ จะเจอบ่อยค่ะ หนูรู้สึกว่าแค่มองลูกตาเขา พบว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าจะมีลูกตาบางอย่างที่เหมือนกันมาก ๆ ?
ตอบ : โบราณเขาบอกว่า ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ...(หัวเราะ)... ถ้าดวงใจคิดอะไรก็ออกทางตา

ถาม : หนูว่าคนเป็นโรคนี้ไม่กินยาไม่ได้นะคะ ?
ตอบ : จับไปวิ่งสัก ๗-๘ รอบสนามฟุตบอลให้หายบ้า พอหลับได้เดี๋ยวก็ดีขึ้น วิธีมักง่ายที่สุดก็คือกินยา เพราะว่ากินยาแล้วไปกดประสาทความรู้สึกของเขา ทำให้เขาคิดอะไรไม่ออก ก็เลยไม่ไปทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อตัวเองและผู้อื่น เป็นวิธีการรักษาที่มักง่ายที่สุด

คนที่เป็นโรคซึมเศร้าส่วนใหญ่เขารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีใครต้องการ ให้เขาแสดงศักยภาพออกมา ได้รับคำชมบ้าง คนรอบข้างสรรเสริญบ้างอะไรบ้าง ก็จะกระตือรือร้นขึ้นมาเอง