[เถรี]

บรรยายธรรม ณ บ้านตลิ่งชัน (๐๑)
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒

ที่เราปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ ก็ทำเพื่อจะไปพระนิพพาน การที่เราต้องการไปพระนิพพาน อุปสรรคใหญ่จะมีเยอะมาก โดยเฉพาะการทดสอบกำลังใจในรูปแบบต่าง ๆ มารเขาเก่ง ใครรู้จักหน้าตาของมารบ้าง ? หน้าตาเหมือนเราเปี๊ยบเลย..!

จริง ๆ..ไม่ได้พูดเล่น เหมือนเราเปี๊ยบเลย มารกับความดีหน้าตาเหมือนกันทุกอย่าง มีแต่ก้าวสุดท้ายเท่านั้น ก้าวสุดท้ายมารเขาจะดึงเราลง แต่พระดึงเราขึ้น ต่างกันแค่ก้าวสุดท้ายก้าวเดียว ขึ้นอยู่กับศรัทธา ความเชื่อ วิริยะ ความพากเพียร สติ ความตั้งมั่นระลึกรู้ของเรา สมาธิ กำลังใจที่ปักมั่นคง แล้วก็ปัญญา ความรู้แจ้งของเรา ถ้า ๕ อย่างนี้มีไม่ครบ เราสู้มารไม่ได้

ปี ๒๕๓๘ อาตมาโดนมารต้อนอยู่ ๒ เดือนกว่า ถูกตีแทบตาย บังเอิญหนังเหนียวจึงรอดมาได้ เห็นหน้ามารครบถ้วนสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ถึงได้บอกกับเขาว่า “ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้า กูจะยอมไหว้มึง..!” เขาเก่งมาก แต่พอผ่านจุดนั้นไปแล้ว กำลังใจเหมือนกับพลิกกลับ หลังมือเป็นหน้ามือ กลับด้านไปเลย

เราจะเห็นว่ามารไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นครูที่ดีที่สุดของเรา ครูคนนี้ขยันอย่าบอกใครเลย เผลอเมื่อไรเป็นออกข้อสอบ ถ้าเราสอบได้ กำลังใจก้าวพ้นจุดนั้นไป ก็จะไม่ถอยกลับมาอีก แต่ถ้าเราสอบตก เขาก็จะเป็นมาร คือผู้ขวาง ผู้ฆ่าเราจากความดี ถามว่า “ถ้าไม่ใช่ศัตรู แล้วเราจะทำอย่างไรกับเขา ?” ไม่ต้องทำอย่างไรกับเขาหรอก ปล่อยเขาไป เขามีหน้าที่ขวาง ก็ให้เขาขวางไป เรามีหน้าที่หนี เราก็หนีไป ดูว่าใครมีความสามารถมากกว่ากัน แค่นั้นเอง

คราวนี้การที่เขาขวางนั้น เขาสามารถใช้คน ใช้ของ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเรา เป็นเครื่องทดสอบได้ กระติกน้ำวางตรงนี้แท้ ๆ มองลงไปโทสะเกิด "ใครวะ..? วางเกะกะฉิบหายเลย..!" นี่..เขาสามารถใช้ได้ขนาดนี้ ทั้งคน ทั้งของ โดยเฉพาะคนที่เรารัก ยิ่งรักมากเท่าไร จะเป็นตัวทดสอบเรามากเท่านั้น การกระทบกระทั่งที่เกิดขึ้นทุกประการ เกิดจากเจตนาของเขาทั้งสิ้น