[เถรี]

ขณะที่เรากำลังฟุ้งซ่านอย่างเต็มที่ เอาไม่อยู่แล้ว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า ให้เราตามดู เหมือนกับม้าพยศแหกคอกไปแล้ว อย่างไรก็รั้งไว้ไม่อยู่ ให้ใช้วิธีกอดคอไปด้วยกันเลย ถ้าหากว่าเหนื่อยเมื่อไร เราค่อยรั้งม้ากลับมา ขณะที่ใจเราฟุ้งซ่านจนถึงที่สุด อกุศลเกิดขึ้นเต็มหัวใจเราเลย แต่ว่าเราสามารถเอาอกุศลมาสร้างกุศลได้ คือกำหนดสติขึ้นมา สติคือตัวมหากุศล เกิดขึ้นในจิตของเรา คือตามดูว่าเราจะคิด จะพูด จะทำเรื่องชั่ว ๆ เหล่านั้นไปได้สักขนาดไหน

ในเมื่อเราสร้างสติเกิดขึ้นได้ ตัวกุศลก็เกิดขึ้นทันที มหากุศลเกิดขึ้นจากการที่เรามีสติรู้อยู่เฉพาะหน้า รู้ในอารมณ์ปัจจุบัน รู้ว่าตอนนี้อะไรเกิดขึ้นในใจของเรา จิตตานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน จิตของเราตอนนี้มีสภาพอย่างไร ? ธัมมานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน ธัมมารมณ์ คืออารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในใจของเรา ตอนนี้เป็นอย่างไร ? เอาสติกำหนดรู้เอาไว้ เราก็สามารถสร้างกุศลจากอกุศลได้ สร้างความดีจากสิ่งที่ไม่ดีได้

ใครตามไม่ทันยกมือประท้วงได้นะ บางอย่างพูดแล้วก็รู้สึกว่าสูงเกินไป เดี๋ยวจะลากต่ำลงมาให้ ถ้าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เราเลือกเป็น เราใช้เป็น เราสามารถสร้างความดีขึ้นมาได้ทุกสถานการณ์ สำคัญที่สุดต้องเป็นอารมณ์ปัจจุบัน ต้องตอนนี้เดี๋ยวนี้เท่านั้น เราจะไปพระนิพพาน อดีตไปไม่ได้หรอก เพราะเลยมาแล้ว ถ้าไปได้ไม่มานั่งอยู่อย่างนี้หรอก อนาคตก็ยังมาไม่ถึง ขบวนรถไฟที่ยังมาไม่ถึง เรายังขึ้นไม่ได้ ต้องปัจจุบัน ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เท่านั้น

เพราะฉะนั้น..การที่เราจะรักษาอารมณ์ของเราให้อยู่กับปัจจุบันที่ดีที่สุดก็คือ อยู่กับลมหายใจเข้าออก อยู่กับพุทโธของเรา อยู่กับนะมะพะธะของเรา แล้วแต่ถนัดแบบไหน บางคนก็จับภาพพระเป็นปกติ เกาะพระเป็นปกติ อย่างไรเสียพระก็อยู่เหนือเศียรเหนือเกล้าของเรา ไม่ได้ไปไหนหรอก แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งสัก ๒๐-๓๐ เปอร์เซ็นต์ จับภาพพระเอาไว้ อีก ๖๐-๗๐ เปอร์เซ็นต์ ทำหน้าที่ของเราไป เราก็จะเป็นผู้มีสติอยู่ตลอดเวลา