[สุธรรม]

มัคคุเทศก์รูปหล่อติดต่อขอรับกุญแจห้อง

เมื่อใช้กำลังใจมากทำให้เวลาผ่านไปเท่าไรก็ไม่รู้ ลืมตาขึ้นมาอีกทีเห็นว่ารถของเรามาติดไฟแดงอยู่ในตัวเมืองแล้ว มีรถรางสีดำคาดส้มแดงวิ่งผ่านไปในระยะประชิด อีกด้านหนึ่งเป็นเลนจักรยานที่มีคนใช้กันไม่น้อยเลย เมื่อได้ไฟเขียวนายสันโดษก็นำพาหนะวิ่งตรงไป มาถึงบริเวณที่มีต้นไม้ประเภทมะฮอกกานีปลูกอยู่เป็นแถว พลขับของเรานำรถชิดขวา จอดเทียบหน้าอาคารพิลึกที่เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส รอบตัวอาคารเป็นช่องกระจกสลับกับช่องสีส้มเหมือนลายตารางหมากรุก ป้ายไวนิลขนาดเล็กที่ติดเป็นแนวตั้งอยู่หน้าอาคาร และทางด้านบนประตูทางเข้า มีทั้งภาษาเยอรมันและภาษาอังกฤษติดอยู่ ส่วนที่เป็นภาษาอังกฤษเขียนว่า RAMADA SOLOTHURN อยู่ข้างใต้วงกลมสีแดงเหมือนธงชาติญี่ปุ่น เพียงแต่ในวงกลมมีตัว R อยู่ครึ่งตัวเท่านั้น...

พวกเราลงจากรถกันในลักษณะอีบัดอีโรยแทบทุกคน เดินเข้าประตูกระจกไปเจอห้องล็อบบี้ยาวเหยียด มีเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์อยู่ด้านขวามือพร้อมพนักงานสาวสวย ๒ คนกับหนุ่มหล่อ ๑ คน ตัวเคาน์เตอร์เป็นกระจกโชว์ด้านในที่เหมือนกับกระดาษสีทองย่น ๆ หุ้มส่วนที่เป็นแกนไม้เอาไว้ ผนังด้านหลังเป็นรูป Panorama ซึ่งน่าจะเป็นสถานที่มีชื่อของเมืองนี้ แต่ที่พวกเรารี่เข้าใส่ก็คือชุดรับแขกที่เอื้อเฟื้อต่อลูกค้าคณะใหญ่เป็นอย่างยิ่ง เพราะว่ามีถึง ๔ ชุดด้วยกัน ทุกคน “ทิ้งตัว” แทบจะแผ่หลาทันที โธ่เอ๊ย..เห็นไม่บอกไม่กล่าวก็นึกว่า “นายแน่มาก” ที่แท้ก็แย่พอ ๆ กัน...

คุณโอ๋กับคุณโอเล่เดินไปติดต่อกับประชาสัมพันธ์ เพื่อขอรับกุญแจห้องที่คณะของเราจองเอาไว้ เมื่อได้มาแล้วก็ลงหมายเลขห้องลงในเอกสารรายชื่อ แล้วส่งให้กับทางเจ้าหน้าที่ ๑ แผ่น เพื่อที่พนักงานขนกระเป๋าจะได้รู้ว่า ต้องเอากระเป๋าแต่ละใบไปส่งที่ห้องไหนบ้าง อาตมากวาดสายตาดูทั่วห้องแบบคร่าว ๆ มีการนำเอาภาพเขียนและรูปแกะสลัก มาวางประดับแบบมีรสนิยมเสียด้วย แต่ที่นึกไม่ถึงก็คือ ตู้กระจกขนาดไม่ใหญ่นักที่ติดอยู่ข้างประตู มีนาฬิกายี่ห้อ OMEGA วางอยู่หลายเรือน มีราคาติดอยู่พร้อมสรรพ แต่อาตมาไม่มีอารมณ์ที่จะกระดิกไปดู...