[สุธรรม]

เกือบจะเพลของบ้านเราแล้ว..ให้ฉันแค่นี้เอง..!

ตีสี่ครึ่งของยุโรป กัปตันประกาศเป็นภาษาอังกฤษว่า อีก ๑ ชั่วโมง ๔๕ นาที จะถึงจุดหมายปลายทาง ตอนนี้ทางการบินไทยขอบริการอาหารเช้าก่อน อาตมาแง้มหน้าต่างดู เห็นแดดจัดเหมือนแปดโมงเช้าของบ้านเรา พนักงานชายเอาผ้าร้อนมาบริการ ตามด้วยน้ำแอปเปิลเพื่อเป็นการตัดกำลังก่อน..!

ชุดอาหารเช้ามาถึง เป็นถาดฟลอยด์เล็ก ๆ มีไข่ทอดม้วน ๑ ชิ้น ไส้กรอก ๑ ชิ้น เห็ด มะเขือเทศและผักโขมผัดรวมกันมา ๑ หยิบมือ ขนมปังกะโหลก ๑ ชิ้น โยเกิร์ต ๑ ถ้วย ผลไม้รวม ๑ ถ้วย อาตมากวาดทั้งหมดลงไปยังไม่ได้ครึ่งท้อง แต่พระเราฉันแล้วต้องจบเลย ดังนั้น..ถึงพนักงานจะบริการครัวซองก์ น้ำชา กาแฟเพิ่ม ซ้ำยังเดินถึง ๒ รอบ อาตมาก็ได้แต่นั่งวางอุเบกขาเท่านั้น..!

เมื่อของใหม่ลงไป ของเก่าก็โดนไล่ออกมา คนโน้นก็ลุกไปเข้าส้วม คนนี้ก็ลุกเข้าส้วม จนกระทั่งกัปตันประกาศว่าอุณหภูมิที่ปลายทางเท่ากับ ๑๕ องศาเซลเซียส ท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐจึงลุกไปหยิบเอาเครื่องกันหนาวมาถวายแก่พระที่ยังไม่ได้รับจากบริษัทนำเที่ยว อาตมาบอกว่าแค่ ๑๕ องศาเซลเซียสยังไม่ทำให้สะเทือนได้หรอก ที่ทองผาภูมิก็อยู่ในระดับนี้ ท่านจึงขอเอาไปถวายแก่ท่านอาจารย์คณบดีแทน เสียงกัปตันประกาศให้รัดเข็มขัด แล้วนำเครื่องลดระดับลงไปเรื่อย ๆ