[เถรี]

ในแต่ละวันญาติโยมจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรักษากำลังใจของเราให้มั่นคงอยู่กับสมาธิ เพื่อป้องกันไม่ให้กิเลสหยาบ คือ รัก โลภ โกรธ หลง เข้ามาทำให้สภาพจิตของเราเศร้าหมองมืดบอด ถ้ากำลังใจของเราจดจ่ออยู่กับสมาธิภาวนา สภาพจิตก็จะค่อย ๆ ผ่องใสขึ้น ทรงตัวมากขึ้น มีกำลังมากขึ้น ก็จะทำให้เราเกิดความพากเพียรในการปฏิบัติมากขึ้น เพราะว่าทำแล้วเกิดผลดี

การที่เราปฏิบัติธรรมแล้วเกิดผลดี ก็จะทำให้เราอยากที่จะทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป โดยเฉพาะเมื่อกำลังสมาธิทรงตัว สามารถต่อต้านกิเลสได้ เราก็จะรู้ว่าเวลาที่จิตเราผ่องใสจากกิเลสนั้นมีความสุขอย่างไร แล้วเวลาที่จิตโดนท่วมทับด้วยกิเลสนั้นเป็นเรื่องที่ต้องทุกข์ทรมานขนาดไหน

เมื่อเป็นดังนั้นในแต่ละวัน โดยเฉพาะช่วงเช้ามืด เราจึงต้องสร้างกำลังใจของเราให้ทรงตัวเอาไว้ ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องรีบเอาสติจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออกและคำภาวนา หรือบางท่านเคยชินกับภาพพระหรือพระนิพพาน ก็ส่งจิตไปกราบพระบนพระนิพพาน รักษากำลังใจให้ทรงตัวเสียก่อนแล้วค่อยไปทำอย่างอื่น

ถ้าเกรงว่าเราภาวนาแบบนั้นจะเผลอหลับ ก็ให้ตั้งใจนึกถึงพระ ไม่ว่าจะเป็น พุทโธ ธัมโม สังโฆ อย่างไรก็ได้ สัก ๓ ครั้ง ๕ ครั้ง ๗ ครั้ง แล้วก็ไปล้างหน้าล้างตา อาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ให้ร่างกายสดชื่นก่อน แล้วค่อยมานั่งสมาธิภาวนาก็ได้ กำลังสมาธิที่ได้ในช่วงเช้า จะรักษากำลังใจของเราให้ผ่องใส ถ้าหากว่าประคับประคองดี ๆ ก็อาศัยได้ทั้งวัน