[เถรี]

การปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าหากว่ากำลังใจของเราเข้มแข็ง เด็ดขาด ทุกอย่างก็สามารถที่จะไขว่คว้ามาได้โดยง่าย ถ้ากำลังใจไม่เข้มแข็ง ไม่เด็ดขาด ทุกอย่างก็กลายเป็นของยาก ถ้าถามว่าต้องเข้มแข็งเด็ดขาดขนาดไหน ? ก็ต้องแบบเดียวกับที่ลูกศิษย์ไปขอเรียนวิชา อาจารย์ท่านถามว่า "แน่ใจแล้วหรือว่าจะเรียนวิชานี้ ?" ลูกศิษย์บอกว่า “แน่ใจครับ ถึงท่านอาจารย์จะให้ผมกระโดดเหวลงไปตอนนี้ก็จะทำ”

ถ้าหากว่ากำลังใจแบบนั้นก็สามารถที่จะศึกษาวิชาการอะไรต่าง ๆ ได้ง่าย เพราะว่าเป็นกำลังใจที่ตัดเป็นตัดตายแล้ว ไม่มีคำว่าพรุ่งนี้ มีแต่วันนี้วันเดียว เมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เต็มกำลังที่สุด ถ้าเราตายลงไปวันนี้ ก็ให้ทรงความดีเต็มความสามารถของเราที่ทำได้ จะสามารถทรงความดีได้แค่ไหนไม่ว่า แต่ขอทุ่มเต็มที่ ถ้าภาษานักพนันก็คือ “สู้แค่หมดหน้าตัก” มีเท่าไรทุ่มแทงลงไปตาเดียว ถ้าถูกรางวัลก็รวยกันไปข้างหนึ่ง ถ้าไม่ถูกรางวัลก็หมดตัว ต้องมาเริ่มต้นใหม่

ดังนั้น..ในส่วนที่กล่าวมาจะเน้นตรงที่ว่า การรักษากำลังใจของเรานั้น ส่วนใหญ่พวกเราไม่เคยชิน แล้วก็ไม่ได้ฝึกในการปฏิบัติยามที่เคลื่อนไหว เราจึงต้องมาเดินจงกรมกัน การเดินจงกรมมีอานิสงส์อะไรบ้าง ? องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า สมาธิที่ได้จากการเดินจงกรมเสื่อมได้ยาก เพราะร่างกายเคลื่อนไหวอยู่จนได้สมาธิ สมาธิที่เรานั่งอยู่แล้ว เมื่อเดินหรือว่าขยับไปทำอย่างอื่น อาจจะเคลื่อนคลายหายไปหมด แต่สมาธิจากการเดินจงกรมจะคลายตัวได้ยาก แปลว่าทรงตัวได้มั่นคงมากกว่า