[เถรี]

เรื่องพวกนี้จำเป็นต้องสังวรและระวังเอาไว้เสมอ ข้อสอบมาได้ทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาที มาทั้งหลับ มาทั้งตื่น มาทั้งยืน มาทั้งนั่ง หกคะเมนตีลังกาฉันอาหารอยู่มาทั้งนั้น กำลังฉันเพลอยู่โทรศัพท์กริ๊ง “ขอพูดกับหลวงพ่อหน่อยค่ะ” บอกว่าหลวงพ่อกำลังฉันอยู่ เขาบอก “ไม่เป็นไรค่ะ ขอ ๑๐ นาทีเท่านั้น” นั่นไม่เป็นไรของมึง..! พระมีเวลาฉันแค่พักเดียว อยากเจอแบบนี้บ้างไหม ? จะแบ่งให้..!

ฉะนั้น..คนที่เรารักหรือของที่เรารักมากที่สุด จะสร้างความสะเทือนใจให้เราได้มากที่สุด อาตมาน่าจะเคยเล่าไปแล้ว ก็คือรุ่นที่อยู่วัดท่าซุงมาด้วยกัน คือหลวงพี่อาจินต์ ท่านพระครูภาวนาธรรมวิเทศ หลวงพี่ท่านลาออกจากการเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนนายเรืออากาศมาบวช ก็เรียกว่าสละทุกอย่าง มอบกายถวายชีวิตให้แก่พุทธศาสนา ปฏิบัติธรรมจนได้รับความไว้วางใจจากหลวงพ่อวัดท่าซุง ตั้งให้เป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายกรรมฐาน

วันนั้นท่านโมโหเป็นฟืนเป็นไฟมา “ขอระบายหน่อยโว้ย..!” ถามว่ามีอะไรครับ ? ท่านบอกว่า “ผมคิดว่าผมไม่โกรธคนแล้ว แต่วันนี้โกรธน้องชายฉิบหา..เลย ถ้าไม่ได้ระบายจะกลับไปฆ่ามัน..!” อาตมาถามรายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านบอกว่าตอนที่มาบวช ข้าวของอะไรน้องเอาไปใช้ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่วันนี้เขาเอากระบี่พระราชทานของพี่ไปจำนำ ศักดิ์ศรีของนายทหารที่ได้รับพระราชทานกระบี่จากในหลวงหายหมดเลย กระบี่ไปอยู่ที่โรงจำนำ ใครเห็นหมายเลขนี้ก็รู้เลย ร.ท.อาจินต์ หีบพร จำนำกระบี่ในหลวงพระราชทาน โกรธสิครับ ท่านบอกว่าวันนั้นถ้าอยู่ต่อหน้าน้องได้ฆ่าทิ้งแน่ ดีว่าเขาโทรมาบอก ขนาดโทรมาบอกยังโมโหจนมือตีนสั่น ขอมาระบายหน่อย

อาตมาก็เลยเป็นกระโถนท้องพระโรงให้พี่ท่านระบายอยู่เป็นชั่วโมง เก็บมานาน ของทุกชิ้นเป็นข้อสอบได้..น่ากลัวไหม ? รอบตัวเรามีแต่เครื่องทดสอบทั้งนั้นเลย เพื่อนรักอยู่ข้างตัวจะหักเหลี่ยมโหดเมื่อไรก็ไม่รู้ ?