[เถรี]

พระวัดเราปัจจุบันนี้แบ่งเป็นพระนักเรียนกับพระนักปฏิบัติ แต่ว่าไม่ได้แบ่งชัดเจน เพราะว่าพวกเราบังคับปฏิบัติกันเป็นปกติอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าในส่วนที่ทำ อยากจะให้พวกเราทุ่มเทให้เต็มที่ไปเลย ให้เห็นผลสักอย่าง ในเรื่องของการปฏิบัติ ถ้าเห็นผลสักอย่างหนึ่ง อย่างอื่นก็จะเหมือน ๆ กัน ใช้กำลังใจเท่ากัน

ถ้าสมมติว่าคุณห้ามปากตัวเอง ไม่ฉันน้ำปานะตรงหน้านี้ได้ ก็ใช้กำลังเท่ากับที่คุณรักษาศีล ถ้าหากว่าห้ามปากไม่อยู่ อย่างไรกูจะต้องกินให้ได้ แปลว่าเรามีโอกาสที่จะศีลขาดอยู่มาก ถ้าห้ามปากไม่ได้ก็คือบังคับกาย บังคับวาจาตัวเองไม่ได้ ฉันไปเถอะครับผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก ...(หัวเราะ)... เพียงแต่บอกให้รู้ไว้ว่า กำลังในการที่จะสู้กับกิเลสนั้นเป็นอย่างนี้

ถ้าหากว่ามัวแต่รอผมมาจ้ำจี้จ้ำไชให้ ผมว่าชาติหน้าบ่าย ๆ ก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จอะไรหรอก ต้องทุ่มเททำด้วยตัวเองครับ สมัยที่เริ่มปฏิบัติใหม่ ๆ ผมมีตำรา ๑ เล่ม ก็คือคู่มือปฏิบัติกรรมฐาน ออกครั้งแรกเลยของหลวงพ่อวัดท่าซุง ผมอ่านไปปฏิบัติไปอยู่ ๓ ปีเต็ม ๆ จนหนังสือเปื่อยทั้งเล่ม ไม่ได้มีครูบาอาจารย์เลย อ่านตำราแล้วทำเอา แล้วก็เล่นของยากด้วย เล่นกสิณก่อน ผมจำได้ชีวิตฆราวาส ๑๑ ปีที่ปฏิบัติตามสายหลวงพ่อวัดท่าซุง เป็นพระอีก ๗ ปีที่ท่านมีชีวิตอยู่ รวมแล้ว ๑๘ ปี ผมเคยถามปัญหาเกี่ยวกับการปฏิบัติกับท่านแค่ ๔ ครั้งเอง

เหตุที่เป็นอย่างนั้นเพราะว่า ถ้าเราทำจริง ๆ จะได้คำตอบอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว ที่ไม่ได้คำตอบแปลว่ายังทำไม่จริง ส่วนที่ผมถามจะเป็นขั้นตอนของการเปลี่ยนอารมณ์ที่ผมไม่มั่นใจ ผมถามเพื่อความแน่ชัด หลวงพ่อวัดท่าซุงงานท่านมาก มีลูกศิษย์ทั้งในและต่างประเทศ ไม่มีเวลาที่จะอยู่ดูแลพระ ท่านจะบอกว่า “เทปมี หนังสือมี ไปฟังเอา ไปอ่านเอาแล้วก็ทำ ติดขัดตรงไหนค่อยมาถามผม” ท่านให้โอกาสแค่นี้แหละ แต่ผมยังไม่เคยเจอพระในวัดเข้าไปถามปัญหาการปฏิบัติกับท่านเลย..ยกเว้นผมคนเดียว