[เถรี]

ที่ไม่เจอเข้าไปถามอาจจะเป็นเพราะพี่เขาเก่งกว่า ท่านทำแล้วไม่เกิดปัญหาเหมือนผม หรือไม่ก็งมเท่าไรก็ไม่เจอสักที เลยไม่กล้าเข้าไปถาม เพราะกลัวโดน..! พวกคุณไปเลือกคำตอบเอาก็แล้วกันว่าเป็นแบบไหน

คราวนี้ในส่วนที่ว่าครูบาอาจารย์อยู่ก็เหมือนกับไม่อยู่ เวลาที่ท่านจะมาจ้ำจี้จ้ำไชสั่งสอนไม่มี ถ้าคุณไม่ยืนด้วยตัวเอง ตายแน่..! จนกระทั่งผมเคยชินกับการที่จะต้องไขว่คว้าหาอะไรด้วยตัวเอง ก็เลยไม่ค่อยจะมาปากเปียกปากแฉะกับพวกคุณ ยกเว้นตอนงานปฏิบัติธรรมก็จะมานำให้หน่อยหนึ่ง นอกนั้นให้ไปหากินเอาเอง เขาเรียกว่าเลี้ยงแบบลูกเสือลูกจระเข้ คุณเอาลูกเสือลูกจระเข้ไปโยนทิ้งไว้ที่ไหน ก็หากินเองได้ โตเองได้ ถ้าเราไปอ้าปากรอเหมือนลูกนกก็ไม่รอดหรอก กิเลสเอาไปรับประทานหมด อาตมาไม่ได้ว่าใครนะ นี่พูดให้พระฟัง ไปตรงกับโยมคนไหนก็ตัวใครตัวมัน..!

โปรดอย่าทำตัวเป็นไฟไหม้ฟาง มีกำลังใจเป็นพัก ๆ เท่านั้น ต้องเป็นไฟสุมขอน ไหม้อย่างสม่ำเสมออยู่ตลอดเวลาทั้งกลางวันและกลางคืน ส่วนใหญ่พวกเราก็ไฟไหม้ฟาง..ใช่ไหม ? ถึงเวลาฮือขึ้นมาหน่อยแล้วก็เงียบ นั่นมีประโยชน์อยู่อย่างเดียวคือตอนที่อบไก่ ห้ามสุมฟางเกิน ๓ นาทีนะครับ..ไหม้..อดกิน ถ้าจะอบไก่วิธีนั้นผมแนะนำให้เอามะเขือเทศล้างสะอาด ยัดใส่พุงไก่ไปสัก ๗-๘ ลูกด้วย อร่อยฉิบหา..เลย ออกนอกลู่นอกทางอีกแล้ว พวกไม่เคยทำไก่อบฟางกินเอง ไม่เคยขโมยเป็ดชาวบ้านมาทำลาบ..!

เรื่องของการปฏิบัติเราจะไปรอครูบาอาจารย์ไม่ได้ เพราะกิเลสกินเราอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าพอเห็นหน้าครูบาอาจารย์แล้วกิเลสจะถอยเสียเมื่อไร ต่อหน้าต่อตาครูบาอาจารย์ก็โดน เพียงแต่ว่าบางทีเจอครูบาอาจารย์แล้วกิเลสไม่ได้กลัวหรอก พวกเราดันกลัวไปเอง..ก็เลยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยหนึ่ง