[เถรี]

สมมติว่ามีคนเอาหวยรางวัลที่ ๑ มาให้เราทีเดียว ๑๒ คู่รวด มีใครปฏิเสธบ้างไหม ? ผมก็ไม่ปฏิเสธนะ เพราะอย่างน้อยผมไม่ต้องเสียเวลาไปรับสังฆทานอีก ๒ เดือน เพราะฉะนั้น..โปรดอย่าสละสิทธิ์ และอย่าปฏิเสธในสิ่งที่ดีที่สุดที่จะพึงมีพึงเกิดแก่ตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาทำให้เต็มที่ เต็มสติกำลังของเรา ถึงเวลาจะได้ไม่เสียทีที่เกิดเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ได้ชื่อว่าเกิดมาทันธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังมีสิทธิ์ที่จะบรรลุมรรคผลตามวาสนาบารมีของแต่ละคน ไม่ใช่รอ..วันนี้อาจารย์ไม่อยู่ นั่งเฉา ไม่มีอารมณ์ปฏิบัติ อยากให้อาจารย์กลับมาด่าถึงจะอยากปฏิบัติ แล้วถ้าอย่างนั้นอีกกี่ชาติจึงจะได้ เกิดอาจารย์ตายห่..ไปก่อนแล้วจะได้อะไรกัน ?

ในส่วนของพระนิสิต คุณจะศึกษาเล่าเรียนอะไรก็ตาม อย่าลืมว่าพื้นฐานของสมาธิเป็นเรื่องสำคัญที่สุด หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศบอกผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เรียนบาลีว่า “ท่านเล็ก..อย่าทิ้งสมาธิเป็นอันขาดเลยนะ ยิ่งประโยคสูงยิ่งยาก ถ้าไม่มีสมาธิช่วยจะท้อ..แล้วไปไม่รอด” ส่วนท่านใดก็ตามที่เน้นในเรื่องของการปฏิบัติ พยายามทำให้เห็นผล ถ้ายังไม่เห็นผลมี ๒ อย่าง อย่างแรกคือทำไม่พอ อย่างที่ ๒ คือทำผิดวิธี

ผมว่าคำสอนของหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านชัดเจนดีแล้ว ฉะนั้น..โอกาสที่เราจะทำผิดวิธีนั้นยาก ก็เหลืออย่างเดียวก็คือทำไม่พอ ถ้าถามว่าเท่าไรถึงจะพอ ถ้าเอาอย่างหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า “แม้แต่วินาทีเดียวท่านก็ไม่ยอมให้ใจว่างจากกรรมฐาน” ไหวไหม ? สิ้นชีวิตกันหมดแน่นอน เอาตามกำลังของเรา ถ้าหากเครียดก็ไปหางานอย่างอื่นทำ แต่อย่าทิ้งกรรมฐาน ผมเองสมัยบวชใหม่ ๆ มีความสุขมากเลยกับการถูศาลานวราชบพิตร เพราะไม่ว่าไม้ถูจะขึ้นหน้า ถอยหลัง จะไปซ้ายไปขวา แรงเบายาวสั้นอย่างไรจะรู้หมด นั่นก็คืออิริยาบถและสัมปชัญญะในสติปัฏฐาน ๔

แต่หลังจากที่ผมขยันอยู่ได้ ๒ เดือน มีความสุขอยู่คนเดียว ก็มีคนมาแย่งงาน เขาคงรำคาญว่าพระรูปนี้ขยันอะไรนักหนาวะ เลิกทำวัตรก็ถูแต่ศาลาอย่างเดียว เลยโดนเขาแย่งทำ คนที่แย่งทำได้อานิสงส์อยู่อย่างเดียวคือช่วยทำความสะอาดวัด แต่อานิสงส์กรรมฐานไม่ได้เลย เพราะเขาไม่รู้ว่าผมทำอะไร รู้อย่างเดียวว่าพระทำเลยมาช่วย น่าเสียดายมาก ๆ