[สุธรรม]

"หนึ่ง...สอง...สาม" จะจบปริญญาเอกอยู่แล้ว ยังนับได้แค่นี้เอง..!

พ่อหนุ่มนักถ่อในชุดเสื้อยืดคอปกลายขาวดำ เหมือนชุดนักโทษของบางประเทศ พาเรือออกจากท่า ล่องไปตามลำคลองเล็ก ๆ ที่สองฝั่งคลองขนาบไปด้วยตัวตึกเก่า ๆ เรือกอนโดล่านี้หน้าตาเหมือนกับรองเท้าสกีขนาดใหญ่ หัวท้ายงอนขึ้น มีเก้าอี้บุกำมะหยี่สีแดงเลือดหมูตั้งอยู่กลางลำคู่หนึ่ง เก้าอี้ไม้ปูพรมเขียวอีกหนึ่งตัว ซึ่งน่าจะมีไว้ให้หนุ่มสาวนั่งกินลมชมวิวด้วยกัน แต่ตอนนี้กลายเป็นที่นั่งของพระครูด็อกเตอร์ที่ขาเสียจากการโดนยิงสมัยฆราวาส กับหลวงพ่อพระครูเรืองที่ตอนกลางคืนถ้าไม่ยิ้มก็จะหาตัวได้ยาก...

อาตมาที่นั่งท้ายสุดเพราะลงเรือก่อน เอื้อมมือผ่านท่านไพฑูรย์ ส่งกล้องให้กับพระครูปรีชาที่อยู่ด้านหน้าสุด เพื่อขอให้ช่วยถ่ายรูปให้ด้วย หลวงพ่อพระครูเรืองจึงงัดเอากล้อง Canon ตัวเบ้อเริ่มของท่านขึ้นมาส่งให้ไปบ้าง เฮ้ย..เพิ่งรู้ว่าท่านผู้อำนวยการโรงเรียนปริยัติรังสรรค์วัดกุฎีดาว พกกล้องราคาแพงขนาดนี้ แต่ระดับ ผอ.โรงเรียนที่มีนักเรียนสามสี่พันคน ใช้กล้องแบบนี้ก็ถือว่าเหมาะสมแล้ว ขืนใช้ "กล้องปัญญาอ่อน" แบบอาตมาต่างหากที่จะถูกนินทา...

"หนึ่ง...สอง...สาม" "นับเท่าไรก็ได้ไม่เกินสาม นี่ขนาดเรียนระดับปริญญาเอก จนเป็น "ว่าที่ด็อกเตอร์" ไปตาม ๆ กันแล้วนะ" อาตมาบ่นจน "ว่าที่ดับเบิลด็อกเตอร์" หัวเราะ "ขืนนับมากกว่านั้นมีหวังคนมองว่าเรียนจนเพี้ยนไปแล้ว" ก็น่าจะจริง อะไรที่เป็นประเพณีนิยมในสังคม ขืนไปเปลี่ยนแปลงโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ มีหวังชนตอหงายท้องแน่ ๆ...