[คิมหันต์]

อาทิตย์อุทัยเริ่มทอแสง ลมทะเลเย็นสะท้านกาย แพขนานยนต์วิ่งผ่านเกาะอองซีจุน ที่เป็นวัดไปทั้งเกาะ ท่านนาวินเล่าว่า ทางการขอสร้างถนนลอยฟ้าข้ามอ่าวเมาะตะมะ โดยขอปักเสาบนเกาะแค่จุดเดียว ทางวัดไม่ยอมให้เพราะถนนสูงกว่าเจดีย์ “ถ้าเป็นผมแล้ว สิ่งที่เอื้อประโยชน์ต่อคนหมู่มาก ผมยินดีสละให้ทันที…” อาตมาว่า…

ใช้เวลาประมาณ ๒๐ นาที แพขนานยนต์มาเทียบท่าฝั่งเมาะตะมะ พวกเราหยุดที่ร้านน้ำชาแบกะดินแบบยองยองเหลา เพื่อหาอาหารเช้าฉันกันก่อน ปกติเขาขายแต่น้ำชากาแฟ มีปาท่องโก๋ตัวยาวเป็นศอกไว้กินกับกาแฟด้วย แต่พอเราถามหาข้าว เขาก็จะจัดการผัดข้าวผัดพม่าใส่ถั่ว แถมไข่ดาวโปะหน้ามาให้ในเวลาอันรวดเร็ว…

ฉันเช้าที่ยองยองเหลา ฝั่งเมืองเมาะตะมะ

กาแฟของเขากากเยอะอย่างกับใบชา แถมนมลงไปครึ่งค่อนถ้วยตามแบบฉบับของเขา ฉันเสร็จแล้วต้องวิ่งหาส้วมทันที ท่านนาวินที่เข้าเป็นคนแรกเดินบ่นว่า “อ้วกจะแตก..!” ท่านพรตามมาช่วยเสริมว่า “กลั้นใจสามเทื่อกะยังบ่สุด..!” อาตมาเฉย ๆ เพราะเคยเจอประเภทหนอนต่อตัวกันเป็นภูเขามาเยอะแล้ว..!

ถนนถึงจะลาดยางก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ตามรายทางมีด่านเก็บเงินสลับกับด่านบุญ มีมากจนชักสับสนว่าใครมันมากกว่ากัน มีรถของสาธารณสุขออกมาประกาศ ให้ชาวบ้านพาเด็กไปหยอดวัคซีนป้องกันโรคโปลิโอ จากเมืองเป่าเมี้ยวถึงเมืองตะโทง มีค่ายกักกันนักโทษ ที่เขาเอามาขนหินสำหรับสร้างทาง ใส่ชุดขาวมอ ๆ ดูน่าสงสาร ส่วนมากเป็นนักโทษการเมือง...