พระอาจารย์กล่าวถึงซานไห่จิง คัมภีร์ของขุนเขาและท้องทะเล "หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อัศจรรย์มาก เพราะว่าเขียนมาเป็นพันปีแล้ว กล่าวถึงโลกทั้งในส่วนที่เป็นทิพย์และส่วนหยาบปะปนกันอยู่ คราวนี้บรรดาผู้คนและสัตว์ที่เขากล่าวถึงมีทั้งคนจริง ๆ มีทั้งสัตว์จริง ๆ และมีทั้งบรรดาเปรต อสุรกาย พวกเทวดาปะปนกันอยู่ แต่เสียดายอยู่อย่างเดียวว่าเขาไปวาดรูปประกอบ ก็เลยทำให้เพี้ยนหมด
อย่างเช่นเขาบอกว่า บนท้องทะเลแห่งหนึ่งห่างจากฝั่ง ๗๐๐ ลี้ มีปลาชนิดหนึ่งมีปีก ๔ ปีก เหินบินบนน้ำได้ ก็คือปลานกกระจอก
บางอย่างเขาก็เข้าใจผิด อย่างเช่นว่า บนท้องทะเลห่างจากฝั่ง ๒,๕๐๐ ลี้ มีมนุษย์เผ่าพันธุ์หนึ่งใบหน้าเป็นนก มีปีก ๒ ข้าง ไม่สามารถเหินบินได้ อาศัยยังชีพจากสัตว์ต่าง ๆ ที่หาได้จากท้องทะเล ก็คือนกเพนกวินที่ยืนสองขา เขาก็เลยไปคิดว่าเป็นคน
ในท้องทะเลบนเกาะแห่งหนึ่งมีสัตว์รูปร่างเหมือนวัว ไม่มีเขา มีเท้าข้างเดียว ชอบปรากฏตัวในขณะที่พายุคลื่นลมรุนแรง ก็คือแมวน้ำ แต่คราวนี้เขาวาดรูปประกอบเป็นวัวแล้วมีขาข้างเดียว ตูจะบ้า...! จินตนาการไปไกลเหลือเกิน"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-03-2018 เมื่อ 20:33
|