[เถรี]

ท่านทั้งหลายที่ร่วมกันมาทำบุญกฐินในวันนี้ ถือว่าท่านเป็นคนที่มี ปุพเพกตปุญญตา คือ บุญเก่าอันเราสร้างเสริมไว้ดีแล้ว ก็เหลืออยู่อย่างเดียวว่าในปัจจุบันนี้ เราจะสร้างเสริมกำลังใจไปในด้านใด ถ้าสามารถรักษากำลังใจในด้านศีล สมาธิ ปัญญาของเราเอาไว้ได้ ก็แปลว่าโอกาสหลุดพ้นของเรานั้นมี ถ้ารักษาไม่ได้ก็ยังห่างไกลอยู่

คราวนี้การรักษากำลังใจนั้น ถ้าเป็นลูกหลานของหลวงพ่อวัดท่าซุงที่ปฏิบัติมาจริง ๆ จะเป็นเรื่องง่าย ง่ายเพราะว่าเราสามารถแบ่งกำลังใจออกเป็นสองส่วนได้ง่าย ส่วนหนึ่งประมาณ ๑๐-๒๐ % นั้นจดจ่ออยู่กับภาพพระ อยู่กับพระนิพพาน หรืออยู่กับลมหายใจเข้าออกของเรา อีกส่วนหนึ่งที่ประมาณ ๘๐-๙๐ % นั้น เราก็ทำหน้าที่การงานของเราไปตามปกติ ลักษณะก็จะเคลื่อนไหวไปตามกระแสโลกแต่ไม่ได้ไหลตามโลกไป กำลังใจจะเหมือนน้ำที่อยู่ในบ่อลึก ๆ ผิวหน้าก็หวั่นไหวไปตามกระแสลมให้คนอื่นเขาเห็น แต่เบื้องล่างนั้นอยู่นิ่งสงบ เย็นมาก ๆ ถ้าใครสามารถทำตรงจุดนี้ได้ ท่านทั้งหลายจะสามารถเอาตัวรอดจากวัฏสงสารนี้ได้ ถ้าทำยังไม่ถึงให้เร่งขวนขวายให้มากไว้ อย่าปล่อยให้เวลาสูญเปล่าไปโดยประมาท เพราะว่าชีวิตของเรานั้นน้อยมาก เมื่อวานนี้ตุ๊พ่อก็ปรารภว่าเวลาเหลือน้อยเหลือเกิน

กำลังใจของเรานั้นโดยปกติแล้วจะไหลตามกระแสโลกได้ง่าย เมื่อเราต้องการความหลุดพ้น ต้องต่อสู้กับกระแสโลกเหมือนกับเราอยู่กลางสายน้ำเชี่ยว ทำอย่างไรที่เราจะตั้งตนให้อยู่กลางกระแสน้ำได้ก่อน นั่นก็คือ ยึดศีล สมาธิ ปัญญา เป็นหลัก เมื่อสามารถปักหลักได้แล้ว กระแสน้ำจะเชี่ยวขนาดไหนก็ตาม เมื่อพัดมาถึงก็จะแยกออกเป็นสองฝั่งเอง แต่ถ้าหากเป็นหลักแล้วก็ยังไม่มั่นคงเพราะว่าหลักไม่ได้ใหญ่มาก ถ้ากระแสน้ำมากจริง ๆ แรงจริง ๆ อาจจะซัดหลักให้ลอยตามน้ำไปได้อีก

พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า ให้พวกเรามีตัวเองเป็นเกาะ มีตัวเองเป็นฝั่ง ถ้าทำตัวเองเป็นเกาะ...เกาะก็คือแผ่นดินกลางน้ำ น้ำจะซัดมาเท่าไรก็ไม่ไปไหนแน่ เพราะว่าแผ่นดินมันงอกติดพื้นอยู่ ถ้าทำตัวเองเป็นฝั่งก็แสดงว่ามีความมั่นคงกว่าความเป็นเกาะ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะทวนกระแสได้สักเท่าไหร่ เพื่อถึงเวลาแล้วก็ตัดกระแสเข้าสู่ฝั่งไป

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้นั้นล้วนแต่อยู่ในเรื่องของมรรค ๘ ที่ย่อลงในศีล สมาธิ ปัญญา พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ได้สอนพวกเราไว้หมดแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเราจะปฏิบัติจริงจังแค่ไหน