มีเรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับครูเขตร์ ศรียาภัย เรื่องนี้ผมจำมาจากหนังสือเรื่อง มวยเมืองสยาม ของคุณวัลลภิศร์ สดประเสริฐ ซึ่งเป็นลูกศิษย์ท่านหนึ่งของครูเขตร์ครับ คุณวัลลภิศร์ได้เขียนไว้ว่า
ช่วงที่ท่านไปเรียนมวยไชยากับครูเขตร์ที่บ้านพักของท่านครู มีอยู่วันหนึ่ง ได้มีชายคนหนึ่งซึ่งได้อ่านบทความปริทรรศน์มวยไทยมาก่อนแล้ว มีความสนใจอยากจะขอพบกับครูเขตร์ท่าน เมื่อมาถึงก็ได้สนทนากับครูเขตร์อยู่ช่วงหนึ่ง ก่อนที่จะขอทดสอบวิชาการ ซึ่งขณะนั้นครูเขตร์ท่านอายุ ๗๐ ปีเศษแล้ว ท่านก็ยินดีให้ทดลอง โดยครูเขตร์ท่านบอกให้ชายคนนั้นเตะเข้าใส่ท่านได้เลย ในช่วงที่เตะนั้นไม่มีท่านใดได้ทันเห็น เนื่องจากบุตรีของครูเขตร์ท่านกำลังไปจัดน้ำมาให้แขกดื่ม ส่วนคุณวัลลภิศร์กำลังฝึกซ้อมอยู่ข้างนอก แต่ได้ยินเสียงการสนทนาอย่างชัดเจน
คุณวัลลภิศร์บันทึกว่า เมื่อสิ้นเสียงที่ครูเขตร์ท่านบอกให้เตะได้ ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงเหมือนกับมีสิ่งของหล่นกระแทกพื้นเสียงดังพอสมควร เมื่อได้ยินเช่นนั้น
ทั้งบุตรีของท่านครูและตัวคุณวัลลภิศร์จึงได้รีบเข้าไปหาครูเขตร์ท่าน เผื่อมีเหตุการณ์ไม่ดีจะได้ช่วยกันแก้ไข
เมื่อเข้าไปถึงก็พบว่าชายหนุ่มคนนั้นกำลังลุกขึ้นมาจากพื้นบ้าน บุตรีของครูเขตร์จึงได้สอบถามว่า เป็นอะไรมากไหม แต่ชายหนุ่มคนนั้นได้บอกว่า ปกติดี ไม่เป็นไร จากนั้นก็ได้นั่งสนทนากับครูเขตร์อยู่อีกสักระยะ ก่อนที่จะขอตัวกลับ
คุณวัลลภิศร์บันทึกต่อไปว่า บุตรีของครูเขตร์ได้สังเกตเห็นมีเลือดไหลซึมออกมาจากจมูกของชายคนดังกล่าว จึงได้แนะนำให้ไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลโดยทันที ซึ่งทราบในภายหลังว่า ชายคนนี้ตั้งใจจะมาลองวิชาโดยเฉพาะ และเป็นวิชาการต่อสู้มาบ้างแล้ว เมื่อเขาขอทดสอบกับครูเขตร์ท่าน เขาจึงหมายที่จะเตะโดยเต็มแรง ถ้าเขาใช้แรงเตะแต่พอดี เขาคงจะไม่เจ็บตัวมากเช่นนี้ครับ
