[เถรี]

ให้ทุกคนนั่งในท่าที่สบายของตัวเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติ คือความรู้สึกทั้งหมดของเราอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๖ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๘ จะขอกล่าวถึงเรื่องของการปฏิบัติของพวกเราตั้งแต่แรกเริ่ม ก็คือพอเราตั้งใจจะทำสมาธิ โดยทั่วไปก็มักจะมีความกังวลต่าง ๆ นานา ความกังวล ความห่วง โดยเฉพาะถ้าปฏิบัติธรรมอยู่นอกบ้าน ก็จะห่วงใยกังวลเรื่องทางบ้าน ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ เป็นครอบครัว เป็นลูก เป็นสามีภรรยา เป็นต้น เราต้องสลัดสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ออกจากใจของเราไปให้ได้ เพราะว่าเราอยู่ในสถานที่นี้ คิดถึงบ้าน เป็นห่วงบ้านไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้

แล้วเรายังโดนรบกวนด้วยนิวรณ์ต่าง ๆ ซึ่งเป็นกิเลสหยาบคอยกั้นความดีไม่ให้เข้ามาสู่ใจ ประกอบไปด้วย กามฉันทะ คือความพอใจในรูปสวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย สัมผัสระหว่างเพศ พยาบาท ความโกรธเกลียดอาฆาตแค้นผู้อื่น ถีนมิทธะ ความง่วงเหงาหาวนอน ชวนให้ขี้เกียจปฏิบัติ อุทธัจจะกุกกุจจะ ความฟุ้งซ่านหงุดหงิดรำคาญ และวิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในผลของการปฏิบัติ จึงให้ไม่ทุ่มเทจริงจัง

ไม่ว่าจะเป็นความกังวล หรือว่านิวรณ์ที่มากั้นเราก็ตาม จะสามารถขับไล่ออกจากใจเราได้ก็ต่อเมื่อเราตามดูตามรู้ลมหายใจเข้าออก จนอารมณ์ใจเริ่มทรงตัว พออารมณ์ใจเริ่มก้าวเข้าสู่สมาธิที่แนบแน่นขึ้น กำลังของสมาธิจะตัด จะละ สิ่งทั้งหลายที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดโดยอัตโนมัติ ความกังวลก็จะหมดสิ้นไปเอง เพราะใจจดจ่อแน่วแน่อยู่กับการภาวนา นิวรณ์ทั้งหลายก็ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นมาได้ เพราะใจจดจ่อแน่วแน่อยู่กับการภาวนา