[ลัก...ยิ้ม]

ได้พบธารน้ำตก หลวงพ่อบอกให้เข้าไปอาบ *เหมือนสายน้ำตก มองดูเหมือนน้ำไหลตกจากที่สูง ไม่ใช่น้ำแต่เป็นแสงสว่าง เข้าไปอาบอยู่ใต้แสงนั้นโดยไม่รู้สึกหนาว ไม่รู้สึกเปียก แต่มีความสดชื่นเหมือนกับได้อาบน้ำ*

จากนั้นม้าแก้วก็พาไปสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นปราสาทสีขาว พบรูปของพระพุทธองค์ปางปรินิพพาน ได้ก้มลงกราบ แล้วม้าแก้วก็หายไป หลวงพ่อก็ชวนเดินทางกลับ กายของข้าพเจ้ากลายเป็นฆราวาส แต่งชุดขาวเหมือนตอนมากับหลวงพ่อเช่นเดิม

เมื่อกลับมาถึงห้องพระเข้าร่างที่นั่งอยู่ เป็นเวลาประมาณห้าทุ่มเศษ ข้าพเจ้าจึงถามหลวงพ่อว่า “ไปไหนกันมาบ้าง ?” หลวงพ่อบอกว่า “ถามทำไม ไม่ได้ไปเห็นหรือ ?” แต่ท่านก็เล่าให้ฟังเหมือนที่ข้าพเจ้าเขียนไว้ทุกประการ ไม่ขาดตกบกพร่องเลย

ได้กราบหลวงพ่อด้วยความเคารพแล้วเข้านอน แต่ก็นอนไม่หลับ จิตเฝ้าทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ เพื่อกันลืม ทำให้เกิดศรัทธาในตัวหลวงพ่อเป็นทวีคูณ ตั้งใจแล้วว่า ต่อไปนี้จะไม่ลองท่านอีกแล้ว จะเห็นได้ว่าจิตของข้าพเจ้าได้ละพยศไปเกือบสิ้นเชิง

จากนั้นมา ข้าพเจ้าจะหาโอกาสและเวลาส่วนหนึ่งที่ว่างเดินทางไปในจังหวัดต่าง ๆ ที่ได้เห็นจากภาพในวิหารราย เพื่อพิสูจน์ความจริงตามภาพเขียนนั้น ก็เป็นจริงตามนั้นทุกที่ ได้ไปย้อนรอยอดีตกรรมที่เวียนว่ายตายเกิดอยู่เฉพาะในประเทศไทย แต่ในประเทศจีน ประเทศอินเดีย ฯลฯ ยังไม่มีโอกาสได้ไปพิสูจน์ความจริง แสดงว่าที่ได้พบมานั้นเป็นความจริง ไม่ใช่ถูกสะกดจิตจากหลวงพ่อ

ท่านนำข้าพเจ้าขึ้นไปด้วยพลังอภิญญาของท่าน ข้าพเจ้าจึงได้ท่องโลกทิพย์วิมาน แดนพุทธภูมิและวิมานต่าง ๆ นับว่าได้ช่วยละลายพฤติกรรมผิด ๆ ในจิตของข้าพเจ้าให้สลาย เข้าใจอะไรมากขึ้น ละพยศ ลดมานะในจิตลงได้ แม้จะไม่หมดสิ้นสงสัย แต่ก็ลดน้อยลงระดับหนึ่ง นับว่าเป็นโอกาสที่ทำให้ตัดสินใจเอาชีวิตเข้าทดลอง ใช้ห้องพระ ป่าเขา เถื่อนถ้ำ สถานที่อันวิเวกต่าง ๆ ทั่วประเทศ รวมทั้งสำนักปฏิบัติธรรม เป็นห้องทดลอง ได้ครูบาอาจารย์ผู้รู้เป็นที่ปรึกษา ให้คำแนะนำ อบรมสั่งสอน ชี้แนะ ชี้นำ ได้ท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่าง ๆ เพื่อค้นคว้าหาความจริง

ข้าพเจ้าได้ใช้เวลาศึกษาค้นคว้าอย่างเอาจริงเอาจัง เอาเป็นเอาตาย ความจริงจึงค่อย ๆ เปิดเผย ความลับจึงค่อย ๆ กระจ่าง จิตเกิดความสว่าง ปัญญาก็ประณีตขึ้นมาตามลำดับ แต่ก็ยังไม่จบ ความลับบางส่วนก็ยังคงเป็นความลับต่อไป กำลังรอท้าทายให้เข้าไปพิสูจน์ เรียกร้องให้เข้าไปหา เข้าไปดู ไปรู้เห็น ไปทำความรู้จัก เข้าไปทำความคุ้นเคย ไปพบความจริง ไปดูให้เห็นกับตาตัวเอง เพื่อจะได้อบรมจิตใจให้พบกับสันติสุขของชีวิต ทำชีวิตให้สมบูรณ์ สร้างดวงธรรมให้เข้าไปครอบครองจิตใจ สร้างสันติธรรมในสังคมให้บังเกิด สังคมเกิดสันติ ความสงบก็จะปรากฏ อย่างน้อยชีวิตเราก็ไม่ต้องถูกเบียดเบียนด้วยอำนาจแห่งกิเลส ให้เกิดทุกข์ระทมกับวัตถุธรรม ต้องสูญเสียความสุข ละทิ้งความสุขอันพึงแสวงหามาได้ด้วยตนเอง