[เถรี]

เมื่อมาถึงตรงนี้ ก็ให้เอากำลังใจของเราเกาะพระนิพพานไว้ ท่านใดที่ได้มโนมยิทธิ สามารถยกจิตขึ้นไปกราบพระบนพระนิพพานได้ เราก็ไปของเรา ท่านใดที่ไม่ได้มโนมยิทธิ ให้นึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งที่เรารักเราชอบ กำหนดว่านั่นเป็นรูปแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพาน

พระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหนเลยนอกจากอยู่ที่พระนิพพาน ถ้าหากว่าเราตายลงไปเมื่อใด เราขอไปอยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพาน เมื่อตั้งกำลังใจไว้อย่างนี้แล้ว ก็เอาจิตจดจ่อแน่วแน่อยู่กับพระพุทธรูปที่เรายึดเป็นนิมิตของเรานั้น

ถ้าหากว่ายังมีลมหายใจเข้าออกอยู่ ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกพร้อมกับภาพพระ ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ กำหนดรู้คำภาวนาพร้อมกับลมหายใจเข้าออกและภาพพระของเรา ถ้าลมหายใจเข้าออกของเราเบาลง คำภาวนาหายไป ก็ให้กำหนดรู้อยู่ จะกำหนดภาพพระอย่างเดียวก็ได้ ให้วางกำลังใจมั่นคงเอาไว้กับลมหายใจเข้าออก กับคำภาวนา หรือกับภาพพระของเรา ตามแต่สภาพจิตใจ แล้วให้รักษาอารมณ์ใจนี้เอาไว้ จนกว่าจะได้รับสัญญานบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๔ มีนาคม ๒๕๕๔